Ian Maclaren był pseudonimem ks. dr Johna Watsona, który urodził się w Manningtree w Essex 3 listopada 1850 roku.
Watson kształcił się w Stirling w Szkocji, a następnie studiował na Uniwersytecie w Edynburgu. Po ukończeniu studiów kształcił się jako pastor Wolnego Kościoła w New College w Edynburgu, a także podjął studia podyplomowe w Tybindze w Badenii-Wirtembergii w Niemczech, znanym ośrodku studiów teologicznych i religijnych.
W 1874 r. uzyskał licencję Wolnego Kościoła Szkocji i został asystentem pastora Kościoła Barclay w Edynburgu.
W następnym roku, 1875, został wyświęcony na pastora w Logiealmond w Perthshire, po czym w 1877 r. przeniósł się do St Matthews Free Church w Glasgow.
W 1880 roku Watson został pastorem Sefton Park Presbyterian Church w Liverpoolu i stał się głównym inicjatorem założenia Westminster College w Cambridge.
Watson opublikował swój pierwszy tom opowiadań „Beside the Bonnie Brier Bush” o wiejskim życiu w Szkocji w 1894 roku pod pseudonimem Ian MacLaren; książka stała się bestsellerem, sprzedając się w ponad 700 000 egzemplarzy.
Później pojawiły się kolejne dzieła, w tym „The Days of Auld Lang Syne” (1895), „Kate Carnegie and those Ministers” (1896) i „Afterwards and other Stories” (1898).
Opublikowano również kilka tomów kazań pod jego własnym nazwiskiem, w tym „The Upper Room” (1895), „The Mind of the Master” (1896) i „The Potter's Wheel” (1897).
W 1896 r. został wykładowcą Lymana Beechera na Uniwersytecie Yale, a w 1900 r. był moderatorem synodu Angielskiego Kościoła Prezbiteriańskiego.
Podczas podróży po Stanach Zjednoczonych zmarł 6 maja w Mount Pleasant w stanie Iowa z powodu zatrucia krwi po zapaleniu migdałków. Miał 56 lat.
Jego ciało zostało repatriowane do Anglii i pochowane na cmentarzu Smithdown w Liverpoolu.
