Being of Two Minds: Modernist Literary Criticism and Early Modern Texts
Being of Two Minds bada miejsce, jakie literatura wczesnonowożytna zajmowała w modernistycznej krytyce literackiej. Dla T.S. Eliota, Virginii Woolf i Williama Empsona okres wczesnonowożytny pomaga modelować literacką przyszłość. Stawką ich zaangażowania w czasie były ontologiczne pytania o literaturę i jej zdolność do pośredniczenia między jednym a wieloma, tym, co szczególne, a tym, co ogólne, życiem a śmiercią, przeszłością a teraźniejszością. Jeśli czytanie i pisanie literatury pozwala umysłowi być w dwóch miejscach jednocześnie, twórcze doświadczenie służy jako sposób na uczestnictwo w rozszerzonym polu świadomości obok śmiertelności.
Goldberg odczytuje lektury, jakich moderniści dokonywali na tekstach, które Eliot zaliczał do kanonu, takich jak poeci metafizyczni i dramaturdzy jakobińscy, ale także Szekspir, Milton, Montaigne i Margaret Cavendish. Ontologiczne obawy znajdują odzwierciedlenie w zaangażowaniu Eliota w teorię duszy Arystotelesa i buddyzm Empsona. Te argumenty dotyczące bytu wpływają na umysły i ciała oraz kwestionują normatywność seksualną: Eliot spogląda na sodomicki, męsko-męski tryb transmisji literackiej; Woolf tworzy Judith Shakespeare, aby modelować androgyniczne bycie; Empson odmawia odróżnienia aktywności od pasywności, aby przeformułować różnicę płci.
Praca jednego z naszych czołowych krytyków literackich i kulturowych, Being of Two Minds obejmuje stulecia, aby pokazać, w jaki sposób najbardziej przekonujące i zaskakujące idee dotyczące umysłu, doświadczenia i istnienia nie tylko przemieszczają się między wczesną nowoczesnością, wysokim modernizmem i naszą chwilą, ale są również konstytuowane przez ten właśnie ruch między czasami i umysłami.
© Book1 Group - wszelkie prawa zastrzeżone.
Zawartość tej strony nie może być kopiowana ani wykorzystywana w całości lub w części bez pisemnej zgody właściciela.
Ostatnia aktualizacja: 2024.11.13 21:45 (GMT)