Virginia Woolf, przez całą swoją karierę powieściopisarską i krytyczną, celowo przedstawiała siebie jako nowoczesną pisarkę zainwestowaną w tradycję literacką, ale nie związaną z jej konwencjami; zaangażowaną w politykę, ale nie propagandystkę; kobietę literacką, ale nie "powieściopisarkę". W rezultacie Woolf ignorowała lub lekceważyła większość pisarek z pokolenia swoich rodziców, co doprowadziło krytyków feministycznych do pozycjonowania jej przede wszystkim jako myślącej przyszłościowo modernistki, która odrzuciła duszną wiktoriańską przeszłość.
W książce "Behind the Times" Mary Jean Corbett odkrywa, że Woolf nie tyle odrzuciła tę historię, co odważnie napisała ją na nowo. Badając powiązania między najbliższą i dalszą rodziną Woolf a szerszym kontekstem późnowiktoriańskiej kultury literackiej i politycznej, Corbett podkreśla ciągłe znaczenie obaw i kontrowersji poprzedniego pokolenia dla znaczących osiągnięć Woolf. Behind the Times ponownie odczytuje i rewiduje twórczość, politykę i krytykę Woolf w odniesieniu do pisarek, w tym powieściopisarki New Woman Sarah Grand, powieściopisarki i dramatopisarki Lucy Clifford; powieściopisarki i anty-sufrażystki Mary Augusta Ward.
Bada postawy Woolf wobec późnowiktoriańskiej filantropii kobiet, ruchu czystości społecznej i praw wyborczych kobiet. Uważnie śledząc sposoby, w jakie Woolf zarówno podążała za tymi poprzednikami, jak i od nich odchodziła, Corbett komplikuje tożsamość Woolf jako modernistki, jej nawigację po rynku literackim, jej ambiwalencję co do literackiego profesjonalizmu i mieszania sztuki z polityką, a także pojawienie się feminizmu jako stałej troski o jej pracę.
