Battle Hymn of the Republic: Biografia pieśni, która maszeruje dalej

Opinie czytelników

Książka „Battle Hymn of the Republic” autorstwa Soskis i Stauffer zapewnia kompleksową i wciągającą eksplorację pochodzenia pieśni, transformacji podczas wojny secesyjnej i jej trwałego dziedzictwa w kulturze amerykańskiej. Dzięki szczegółowej narracji, która śledzi jej historyczne znaczenie, autorzy przedstawiają prowokujące do myślenia badanie tego, jak hymn został wykorzystany w różnych ruchach i wydarzeniach w historii Ameryki.

⬤ Wciągająca opowieść
⬤ kompleksowe badania
⬤ wgląd w kontekst historyczny
⬤ ciekawe portrety osób związanych z pieśnią
⬤ przemyślane badanie tematów takich jak wolność i swoboda
⬤ obejmuje szeroki zakres wydarzeń historycznych i zastosowań.

⬤ Nieco niszowy temat może nie spodobać się wszystkim czytelnikom
⬤ narracja może czasami stać się gęsta i ugrzęznąć
⬤ dostrzegalne uprzedzenia wobec konserwatywnych zastosowań hymnu
⬤ niektórzy uznali rozdział zamykający za słaby.

(na podstawie 4 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Battle Hymn of the Republic: A Biography of the Song That Marches on

Zawartość książki:

Została zaśpiewana na pogrzebie Ronalda Reagana i przyjęta z nowymi tekstami przez robotniczych radykałów. John Updike zacytował ją w tytule jednej ze swoich powieści, a George W. Bush wykonał ją podczas nabożeństwa żałobnego w National Cathedral w intencji ofiar z 11 września 2001 roku. Być może żadna inna pieśń nie zajęła tak znaczącego - i sprzecznego - miejsca w historii i pamięci kulturowej Ameryki niż "Hymn bojowy Republiki".

W tym obszernym studium John Stauffer i Benjamin Soskis pokazują, jak ta melodia z czasów wojny secesyjnej stała się hymnem dla radykalnie różnych spraw. Piosenka powstała w okresie odrodzenia antebellum, z melodią ulubionego obozowego spotkania "Say Brothers, Will You Meet Us". Żołnierze Unii podczas wojny secesyjnej przekształcili ją następnie w "John Brown's Body". Julia Ward Howe, niezadowolona z przemocy i bojowości Browna, napisała słowa, które znamy dzisiaj. Używając intensywnych apokaliptycznych i millenarystycznych obrazów, uchwyciła popularny entuzjazm tamtych czasów, poczucie kulminacyjnej bitwy między dobrem a złem; jednak nie odniosła się do konkretnego czasu ani miejsca, pozwalając na eksport lub dostosowanie go do nowych konfliktów, w tym Rekonstrukcji, pojednania między sekcjami, imperializmu, postępowych reform, radykalizmu pracy, ruchów praw obywatelskich i konserwatyzmu społecznego. A jednak pamięć o pierwotnej roli pieśni w krwawej i dzielącej wojnie secesyjnej zniweczyła próbę uczynienia z niej hymnu narodowego. Córy Konfederacji zorganizowały konkurs na nowy tekst, ale przyznały, że żaden z nadesłanych utworów nie dorównywał potędze oryginału.

"Hymn bitewny" od dawna pomaga wyrazić to, co mamy na myśli, gdy mówimy o poświęceniu, o znaczeniu walki - w bitwach zarówno rzeczywistych, jak i alegorycznych - o wartości reprezentowane przez Amerykę. Przywołuje i potwierdza niektóre z naszych najgłębszych koncepcji narodowej tożsamości i celu. A jednak, jak zauważają Stauffer i Soskis, popularność piosenki nie uwolniła jej od napięć obecnych przy jej narodzinach - napięć między jednością a niezgodą oraz między chwałą a niebezpieczeństwami prawego entuzjazmu. Jeśli już, to napięcia te stały się jeszcze głębsze. Podążając za tym wątkiem przez gobelin amerykańskiej historii, The Battle Hymn of the Republic oświetla pęknięcia i sprzeczności, które leżą u podstaw historii naszego narodu.