Ocena:
Książka jest szczegółową analizą muzyki filmowej Danny'ego Elfmana, ze szczególnym uwzględnieniem jego pracy w filmie „Batman”. Recenzenci doceniają dogłębność informacji dotyczących pochodzenia i kunsztu Elfmana, co czyni ją satysfakcjonującą lekturą dla fanów. Wielu wyraża jednak rozczarowanie z powodu ograniczonej liczby przykładów rzeczywistych partytur, co utrudnia głębsze zrozumienie jego technik kompozytorskich.
Zalety:⬤ Doskonała analiza partytury Elfmana
⬤ pouczająca i szczegółowa
⬤ świetna dla fanów
⬤ podkreśla pełny kunszt Elfmana wykraczający poza „Batmana”
⬤ dogłębna eksploracja kontekstu i znaczenia partytury.
⬤ Brak wystarczających przykładów partytury do analizy
⬤ ograniczona zawartość muzyczna (tylko około 30 miar)
⬤ nie nadaje się dla zwykłych czytelników, ponieważ treść jest złożona i na wyższym poziomie akademickim.
(na podstawie 7 opinii czytelników)
Danny Elfman's Batman: A Film Score Guide
Danny Elfman jest uznawany za jedną z najbardziej utytułowanych, interesujących i innowacyjnych postaci w dziedzinie kompozycji muzyki filmowej w ostatnim czasie. Na pierwszy plan wysunął się pod koniec lat 80. w związku ze współpracą z Timem Burtonem przy jego filmach, w tym Pee-Wee's Big Adventure (1985), Beetlejuice (1988), Batman (1989), Edward Scissorhands (1990), The Nightmare before Christmas (1993) i Sleepy Hollow (1999). Oprócz tego Elfman skomponował muzykę do ponad 40 innych filmów, w tym Somersby (1993), Dolores Claibourne (1995), Good Will Hunting (1997), Faceci w czerni (1997) i Spiderman (2002).
Beetlejuice był pierwszym komercyjnym sukcesem tej współpracy, ale Batman był filmem, który zaznaczył pojawienie się Tima Burtona jako głównej postaci w hollywoodzkiej reżyserii filmowej, a także ugruntował pozycję Danny'ego Elfmana jako kompozytora muzyki filmowej, szczególnie w odniesieniu do gatunków akcji i fantasy. Ścieżka dźwiękowa do Batmana zdobyła nagrodę Grammy w 1989 roku i jest wybitnym przykładem współpracy z Burtonem, a także godnym podziwu przykładem jego szczególnego talentu i charakterystycznego głosu kompozytorskiego. W szczególności pokazuje charakterystyczny "mrok" jego orkiestracji w tym gatunku i środki, których używa do stworzenia pełnometrażowej ścieżki dźwiękowej z często stosunkowo niewielkiej ilości materiału muzycznego, w tym przypadku słynnego tematu Batmana.
Niniejsza książka analizuje technikę kompozytorską Elfmana i zawiera szczegółową analizę i komentarz do partytury Batmana. Film omawiany jest w kontekście jego komiksowych początków i gatunku fantasy-action, zestawiając go i jego ścieżkę dźwiękową z odpowiednikami z końca lat 70. i początku lat 80., takimi jak Gwiezdne Wojny i Superman, oraz ujawniając, w jaki sposób Burton i Elfman zmienili kinową koncepcję tego, czym jest superbohater. Książka bada również muzyczne pochodzenie Elfmana, jego miejsce w branży muzyki filmowej i kontrowersje, które pojawiły się po wydaniu B.
