Baseball Research Journal (Brj), tom 53 #1

Opinie czytelników

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 2 głosach.

Oryginalny tytuł:

Baseball Research Journal (Brj), Volume 53 #1

Zawartość książki:

Wiosenne wydanie Baseball Research Journal z 2024 r. zawiera czternaście artykułów obejmujących tematy od analizy statystycznej po XIX-wieczny baseball od badaczy, w tym Alana Cohena, Herma Krabbenhofta i Woody'ego Eckarda, a także profile tegorocznych laureatów nagrody Henry'ego Chadwicka: Sarah Langs, Larry'ego Gerlacha i Leslie Heaphy. Charlie Pavitt przedstawia nam pierwszy z dwóch artykułów analizujących spadające średnie odbić w głównych ligach (winne są nie tylko zmiany w obronie), a Peter Dreier przygląda się kompleksowo, w jaki sposób zmiany demograficzne w Stanach Zjednoczonych znajdują odzwierciedlenie w reprezentacji żydowskich graczy w głównych ligach baseballowych.

NA OKŁADCE:

Rickwood Field w Birmingham w stanie Alabama to najstarszy profesjonalny park baseballowy w Stanach Zjednoczonych. Tego lata doda kolejny rozdział do swojej bogatej historii, gdy będzie gościć San Francisco Giants i St. Louis Cardinals w meczu sezonu zasadniczego MLB. W tym numerze John Shorey i Kevin Warneke sprawdzają, w jaki sposób mecz rozegrany 100 lat temu w Rickwood pomiędzy Black Barons i Cuban Stars był pierwszym dużym meczem ligowym rozegranym na tym historycznym stadionie.

RÓWNIEŻ W TYM WYDANIU:

„Mary Dobkin: Baltimore's Grande Dame of Baseball”

Autor: David Krell

Mary Dobkin nauczyła się angielskiego dzięki audycjom radiowym i gazetom, co jest znaną historią dla dwudziestowiecznych imigrantów. Baseball był zarówno ucieczką, jak i lekarstwem, ponieważ cierpiała z powodu wielu operacji i zabiegów medycznych. „Pewnego lata wzięła udział w obozie terapeutycznym”, czytamy w profilu Los Angeles Times z 1979 roku. „Z wózka inwalidzkiego nauczyła się łapać i uderzać piłkę baseballową. To była magia. Cicha, samotna Mary Dobkin wróciła do szpitala jako nowa osoba, rozpalona bezpośrednim doświadczeniem z baseballem”. „Przez dziesięciolecia tworzyła i prowadziła drużyny baseballowe dla dzieci znajdujących się w trudnej sytuacji, a historia jej życia stała się filmem z Jean Stapleton w roli głównej.

„The Ill-Fated Dodgers and Indians World Baseball Tour z 1952 roku”

Matthew Jacob

Abe Saperstein jest najbardziej znany jako założyciel drużyny koszykarskiej Harlem Globetrotters, ale był również głęboko zaangażowany w wiele aspektów profesjonalnego baseballu. Przy współpracy z Departamentem Stanu USA, Saperstein opracował plany międzynarodowego tournée dużych drużyn baseballowych w 1952 roku - podróży, którą jeden z redaktorów sportowych nazwał „najbardziej ambitną trasą barnstormingową w historii baseballu”. „Plan Sapersteina zakładał, że Brooklyn Dodgers i Cleveland Indians rozegrają serię 22 meczów w ciągu 60 dni, zaczynając na Hawajach, a następnie udając się do Japonii, Indii, Egiptu, Australii i Afryki Północnej. Dodgers i Indians byli pierwszymi zintegrowanymi rasowo drużynami w swoich ligach, a sekretarz stanu Dean Acheson odniósł się do tej dynamiki jako kluczowego powodu, dla którego rząd poparł proponowaną trasę. Ponieważ w obu drużynach grali zawodnicy „każdej narodowości, wyznania i koloru skóry”, napisał, że wycieczka byłaby świadectwem demokratycznych wartości Ameryki.

„'Śmierć latającym rzeczom': Życie i czasy fałszywego pseudonimu”

Autor: Richard Hershberger

„Death to Flying Things” to jeden z najlepszych przydomków baseballowych wszech czasów, rutynowo umieszczany na listach takich rzeczy. Rzeczywiście, pełni podwójną funkcję, przypisywaną dwóm graczom: Robertowi Fergusonowi i Johnowi Chapmanowi. Obaj mężczyźni grali w Atlantic Club of Brooklyn w latach 60. XIX wieku, ale niestety ani Ferguson, ani Chapman nie byli nazywani „Death to Flying Things” podczas swojej kariery, ani przez wiele lat później. Przydomek ten jest całkowicie fałszywy. W tym artykule postaramy się wyjaśnić, skąd w ogóle wziął się ten przydomek i jak został przypisany dwóm różnym osobom.