Opinie czytelników
Podsumowanie:Książka „The Banjo: America's African Instrument” autorstwa Laurenta Dubois stanowi szczegółową analizę kulturową i historyczną banjo, śledząc jego korzenie od afrykańskich początków poprzez ewolucję w Ameryce. Omawia różne aspekty historii banjo, w tym jego społeczne i rasowe implikacje, ale ma tendencję do zagłębiania się w tematy związane z niewolnictwem i minstrelem, co niektórzy czytelnicy uznali za przesadne. Ogólnie rzecz biorąc, jest to dobrze zbadane i oferuje cenne spostrzeżenia, choć może nie być dla wszystkich, szczególnie tych, którzy szukają bardziej wizualnych treści lub lekkiej lektury.
Zalety:⬤ Dobrze zbadana i dokładna historia banjo
⬤ wnikliwy kontekst kulturowy i ewolucja instrumentu
⬤ wciągająca narracja, która łączy muzykę z tematami społeczno-politycznymi
⬤ przyjemna dla fanów banjo i osób zainteresowanych jego historią.
Wady:⬤ Może być zbyt szczegółowa i techniczna, co może nie spodobać się zwykłym czytelnikom
⬤ niektórzy uważali, że zbyt mocno koncentruje się na niewolnictwie i minstrelsach ze szkodą dla historii muzyki
⬤ brakuje elementów wizualnych, takich jak zdjęcia
⬤ styl prozy postrzegany przez niektórych jako gęsty lub rozwlekły.
(na podstawie 21 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
The Banjo: America's African Instrument
Zawartość książki:
W swojej historii banjo nosiło wiele nazw, ale wszystkie odnoszą się do tego samego dźwięku - strun szumiących nad skórą - który od wieków koił dusze i elektryzował tłumy. The Banjo zaprasza nas do usłyszenia tego dźwięku na nowo w biografii jednego z kultowych amerykańskich instrumentów ludowych. Dostosowany do bogatego dziedzictwa obejmującego kontynenty i kultury, Laurent Dubois śledzi banjo od skromnych początków, ujawniając, jak stało się jedną z wielkich gwiazd amerykańskiego życia muzycznego.
W XVII wieku zniewoleni ludzie na Karaibach i w Ameryce Północnej czerpali ze swoich wspomnień o różnorodnych afrykańskich tradycjach muzycznych, konstruując instrumenty z rzeźbionych tykw pokrytych zwierzęcą skórą. Zapewniając bardzo potrzebne poczucie zakorzenienia, solidarności i pocieszenia, granie na banjo stało się istotną częścią życia na czarnych plantacjach. Biali muzycy zaczęli grać na banjo w XIX wieku, kiedy stało się ono podstawą występów minstreli i zaczęło być produkowane przemysłowo na dużą skalę. Jednak nawet gdy instrument ten trafił do wiejskich białych społeczności, banjo pozostało centralnym elementem występów muzycznych Afroamerykanów.
XX-wieczni muzycy włączyli ten instrument do stylów od ragtime'u i jazzu po dixieland, bluegrass, reggae i pop. Wszechstronne i trwałe banjo łączy rytm i melodię w jeden niepowtarzalny dźwięk, który rezonuje siłą i celem. Od najwcześniejszych dni amerykańskiej historii, dźwięk banjo pozwalał muzykom folkowym tworzyć społeczność i radość, nawet podczas protestów przeciwko uciskowi i niesprawiedliwości.
