Logico-Linguistic Papers
P. F.
Strawson był głównym i wpływowym rzecznikiem filozofii języka potocznego pod koniec XX wieku, badając związek między językiem potocznym a językiem logiki formalnej. To wznowienie jego zbioru wczesnych esejów, Logico-Linguistic Papers, zostało opublikowane z zupełnie nowym wstępem profesora Strawsona, ale poza drobnymi poprawkami w tekście, te klasyczne eseje pozostają oryginalne i nienaruszone. Logico-Linguistic Papers zawiera główny esej Strawsona, „On Referring”, w którym kwestionuje on teorię opisów definitywnych Bertranda Russella, rozróżniając między odnoszeniem się do bytu a twierdzeniem o jego istnieniu.
Książka zawiera w sumie dwanaście esejów pogrupowanych tematycznie. Pierwsze pięć dotyczy tematu pojedynczego odniesienia i predykacji, a ostatnie trzy są odpowiedziami na traktowanie tematu prawdy przez J.
L. Austina.
Strawson kwestionuje korespondencyjną teorię prawdy, utrzymując, że fakty są tym, co stwierdzają wypowiedzi (gdy są prawdziwe). Pozostałe artykuły dotyczą znaczenia, aktów mowy, prawdy logicznej i poglądów Chomsky'ego na składnię.
