Ocena:
Recenzje powieści „Arrowsmith” autorstwa Sinclaira Lewisa zawierają mieszankę podziwu i krytyki. Wielu czytelników docenia głębię powieści, w szczególności jej eksplorację ludzkiej kondycji poprzez postać Martina Arrowsmitha, który porusza się po zawiłościach nauk medycznych i osobistej uczciwości. Pisanie jest często opisywane jako pięknie wykonane i głębokie. Niektórzy recenzenci uznali jednak, że tempo jest powolne, a obszerne słownictwo naukowe stanowi wyzwanie. Ogólnie rzecz biorąc, chociaż książka jest chwalona za ponadczasowy komentarz na temat zawodu lekarza i wartości społecznych, zauważono również, że narracja może nie spodobać się wszystkim odbiorcom, zwłaszcza młodszym czytelnikom.
Zalety:⬤ Dobrze napisana i głęboko ludzka, z uniwersalnymi tematami, które rezonują z czytelnikami
⬤ zapewnia głęboki wgląd w zawód lekarza i ludzkie zmagania
⬤ bogate studium postaci
⬤ uważana za „sztukę wysoką” i klasykę
⬤ wciągająca narracja z ponadczasowym odniesieniem do współczesnych kwestii w medycynie
⬤ mocny komentarz społeczny i satyra.
⬤ Tempo jest powolne i może się dłużyć, zwłaszcza przed punktem kulminacyjnym
⬤ niektórzy czytelnicy mogą uznać naukowe słownictwo i szczegóły za przytłaczające
⬤ nie wszystkie postacie, zwłaszcza towarzyszka głównego bohatera, Leora, są dobrze rozwinięte
⬤ mieszane uczucia co do sympatii bohaterów mogą wpływać na ogólną przyjemność z lektury
⬤ uważany za nieco nużący przez niektórych młodszych odbiorców.
(na podstawie 150 opinii czytelników)
„Jedną z największych tragedii jest to, że nie ma nic bardziej niewygodnego niż serdeczne uczucie starych przyjaciół, którzy nigdy nie byli przyjaciółmi”.
-Sinclair Lewis, Arrowsmith.
Arrowsmith (1926) jest jedną z wczesnych powieści Sinclaira Lewisa. Mimo to jest zwykle uważana za jedno z jego głównych dzieł, ponieważ była to pierwsza powieść „naukowa”. Zainspirowany do jej napisania ważnymi reformami w dziedzinie edukacji medycznej w tamtym czasie, Lewis zbadał kulturę nauki, opowiadając historię Martina Arrowsmitha, genialnego lekarza i naukowca, który chce pokonać wirusa dżumy. Aby zapewnić jej autentyczność, Lewis zwrócił się o pomoc do pisarza naukowego, a książka została tak wysoko oceniona, że otrzymała nagrodę Pulitzera (którą Lewis odrzucił).
