Arrowsmith

Opinie czytelników

Recenzje „Arrowsmith” Sinclaira Lewisa prezentują szeroki wachlarz opinii, podkreślając głębokie tematy książki i bogatą eksplorację postaci na polu medycznym, jednocześnie zauważając jej powolne tempo i czasami gęste słownictwo. Czytelnicy doceniają eksplorację dylematów etycznych w nauce i medycynie oraz jej znaczenie dla współczesnych kwestii, ale niektórzy uważają, że jest to trudne i nie tak wciągające, jak oczekiwano.

⬤ Wspaniale napisana z głębokimi, uniwersalnymi tematami.
⬤ Oferuje dogłębną eksplorację postaci, szczególnie tych ułomnych, z którymi można się utożsamić, takich jak Martin Arrowsmith.
⬤ Zawiera istotne spostrzeżenia na temat napięcia między nauką a komercjalizacją medycyny.
⬤ Odnosi się do współczesnych kwestii opieki zdrowotnej i dylematów etycznych.
⬤ Bogaty w satyryczny humor i komentarze społeczne.
⬤ Przyjemna dla tych, którzy chcą zmierzyć się z medycznym słownictwem.

⬤ Powolne tempo w niektórych częściach narracji.
⬤ Gęsty i czasami trudny język może być odstraszający dla niektórych czytelników.
⬤ Niektórym postaciom, zwłaszcza kobiecym, brakuje głębi i rozwoju.
⬤ Kilku czytelników poczuło się rozczarowanych, oczekując bardziej wciągającej fabuły.
⬤ Potencjalnie niepokojące szczegóły dotyczące tematów i zjawisk medycznych.

(na podstawie 150 opinii czytelników)

Zawartość książki:

„Jedną z największych tragedii jest to, że nie ma nic bardziej niewygodnego niż serdeczne uczucie starych przyjaciół, którzy nigdy nie byli przyjaciółmi”.

-Sinclair Lewis, Arrowsmith.

Arrowsmith (1926) jest jedną z wczesnych powieści Sinclaira Lewisa. Mimo to jest zwykle uważana za jedno z jego głównych dzieł, ponieważ była to pierwsza powieść „naukowa”. Zainspirowany do jej napisania ważnymi reformami w dziedzinie edukacji medycznej w tamtym czasie, Lewis zbadał kulturę nauki, opowiadając historię Martina Arrowsmitha, genialnego lekarza i naukowca, który chce pokonać wirusa dżumy. Aby zapewnić jej autentyczność, Lewis zwrócił się o pomoc do pisarza naukowego, a książka została tak wysoko oceniona, że otrzymała nagrodę Pulitzera (którą Lewis odrzucił).