Arrowsmith

Opinie czytelników

Recenzenci powszechnie uważają „Arrowsmith” Sinclaira Lewisa za znaczące dzieło, które bada życie Martina Arrowsmitha, oddanego naukowca poruszającego się po zawiłościach medycyny, etyki i relacji osobistych. Powieść jest chwalona za dogłębny rozwój postaci, eksplorację ponadczasowych tematów w medycynie i mocny styl pisania. Jednak niektórzy czytelnicy uważają, że tempo jest powolne i zmagają się zarówno z postacią głównego bohatera, jak i gęstością książki.

⬤ Wspaniale napisana i głęboko ludzka, z uniwersalnymi tematami.
⬤ Silny rozwój postaci, szczególnie głównego bohatera, Martina Arrowsmitha.
⬤ Wnikliwy komentarz na temat nauki, medycyny i dylematów etycznych.
⬤ Istotne i ponadczasowe kwestie związane z opieką zdrowotną, chciwością i moralnością.
⬤ Przyjemne słownictwo i aspekty edukacyjne, poszerzające wiedzę czytelnika.

⬤ Tempo powieści jest uważane za powolne, szczególnie na początku.
⬤ Bohater może być mało sympatyczny i brakuje mu kierunku, co potencjalnie zmniejsza zaangażowanie czytelnika.
⬤ Niektórzy uznali terminologię medyczną za zniechęcającą lub nadmierną.
⬤ Sporadyczny brak głębi w postaciach drugoplanowych, zwłaszcza w bohaterce kobiecej.
⬤ Gęsty styl pisania może stanowić wyzwanie, wymagając od czytelników cierpliwości.

(na podstawie 150 opinii czytelników)

Zawartość książki:

Arrowsmith opowiada historię bystrego i naukowo nastawionego Martina Arrowsmitha z Elk Mills w Winnemac, który przebywa drogę z małego miasteczka na Środkowym Zachodzie do wyższych sfer społeczności naukowej w prestiżowej fundacji w Nowym Jorku. Po drodze rozpoczyna studia medyczne.

Zaręcza się z jedną kobietą, zdradza ją z inną kobietą, zaręcza się z drugą kobietą, a następnie zaprasza obie kobiety na lunch, aby rozwiązać tę kwestię. Sfrustrowany pracą, przenosi się do pracy jako urzędnik zdrowia publicznego w Iowa, a następnie nawiązuje romans z młodą córką lokalnego dyrektora. Punktem kulminacyjnym książki jest odkrycie przez Arrowsmitha faga niszczącego bakterie i jego doświadczenia w obliczu wybuchu epidemii dżumy na fikcyjnej karaibskiej wyspie.

Jego naukowe zasady wymagają od niego unikania masowego stosowania faga na wyspie do czasu dokładnego przetestowania, nawet kosztem życia, które można by uratować. Dopiero po tym, jak jego żona, Leora, i wszyscy inni ludzie, którzy przybyli z nim z instytutu na wyspę, umierają na dżumę, niechętnie porzuca rygorystyczną naukę i zaczyna leczyć wszystkich na wyspie fagiem.

Podczas pobytu na wyspie nawiązuje romans z bogatą towarzyską, którą później poślubia. Pomimo uratowania życia, uważa swoje działania na wyspie za całkowitą zdradę nauki i swoich zasad. Po powrocie do Nowego Jorku zostaje okrzyknięty bohaterem za swoje czyny na wyspie.

Książka była popularna i otrzymała nagrodę Pulitzera w 1926 roku, której odmówił Sinclair Lewis. Później miał on otrzymać literacką Nagrodę Nobla, którą przyjął.