Opinie czytelników
Podsumowanie:Książka bada kruchość globalnego systemu, analizując międzynarodowe kryzysy przez pryzmat teorii „normalnego wypadku” Charlesa Perrowa. Koncentruje się na studiach przypadków, takich jak globalna recesja, kryzys euro i stosunki USA-Chiny, aby zilustrować, w jaki sposób kryzysy są wzmacniane na całym świecie i zapewnia wgląd w ograniczenia obecnych instytucji międzynarodowych w rozwiązywaniu tych kwestii.
Zalety:Książka oferuje znakomity wgląd w czynniki strukturalne, które przyczyniają się do upadku krajów i regionów. Została doceniona za dogłębne badania i zastosowanie analizy sieciowej do globalnego systemu. Wielu czytelników poleca ją osobom zainteresowanym złożonością i stosunkami międzynarodowymi.
Wady:Niektórzy mogą uznać akademicki charakter książki za zniechęcający, ponieważ zagłębia się ona głęboko w badania i ramy teoretyczne. Ponadto mogą pojawić się pewne uwagi krytyczne dotyczące praktyczności rozwiązań proponowanych w celu rozwiązania problemu niestabilności globalnego systemu.
(na podstawie 5 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
The Architecture of Collapse: The Global System in the 21st Century
Zawartość książki:
Dlaczego na świecie jest tak wiele kryzysów? Czy to prawda, że globalny system jest dziś bardziej ryzykowny i niebezpieczny niż w minionych dekadach? Czy dysponujemy jakimikolwiek narzędziami, by zapanować nad tymi problemami i zmniejszyć skłonność globalnego systemu do niestabilności?
Na te nurtujące pytania odpowiada niniejsza książka. Wykorzystując różnorodne wskaźniki demograficzne, gospodarcze, finansowe, społeczne i polityczne, książka pokazuje, że globalny system rzeczywiście stał się "architekturą upadku" podlegającą różnym wstrząsom. Analiza globalnego kryzysu finansowego z 2008 r., dwustronnych relacji między Stanami Zjednoczonymi a Chinami oraz europejskiego kryzysu zadłużeniowego ilustruje, w jaki sposób złożoność i ścisłe powiązanie elementów systemu tworzy sytuację niepewnej stabilności i okresowych zakłóceń.
Ten stan rzeczy można poprawić jedynie poprzez wzmocnienie amortyzujących wstrząsy elementów systemu, zwłaszcza zdolności państw i rządów do działania, oraz poprzez ograniczenie mechanizmów rozpraszających wstrząsy. W szczególności tych związanych ze zjawiskami takimi jak nierównowaga handlowa, inwestycje portfelowe, bankowość transgraniczna, starzenie się społeczeństwa oraz nierówności dochodowe i majątkowe.
