Architektoniczna niesamowitość: eseje o współczesnym bezdomnym

Opinie czytelników

Książka otrzymała pozytywne recenzje za swoją wciągającą treść i przejrzystość, co czyni ją cennym źródłem informacji dla osób zainteresowanych architekturą i pokrewnymi dziedzinami. Czytelnicy doceniają wnikliwą perspektywę i prosty styl pisania, chociaż niektórzy mogą uznać tematy za nieco trudne.

Terminowe dotarcie, doskonały stan, interesująca lektura, proste i przystępne, przydatne odniesienia do badań, wciągające i oryginalne medytacje na temat architektury, jasne i energiczne pisanie, wnikliwe perspektywy.

Niektóre tematy mogą być trudne lub niepokojące, potencjalnie nieodpowiednie dla wszystkich czytelników.

(na podstawie 8 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Architectural Uncanny: Essays in the Modern Unhomely

Zawartość książki:

Anthony Vidler interpretuje współczesne budynki i projekty w świetle odradzającego się zainteresowania niesamowitością jako metaforą fundamentalnie "nie-domowej" współczesnej kondycji.

The Architectural Uncanny przedstawia wciągającą i oryginalną serię medytacji na temat zagadnień i postaci, które znajdują się w centrum najbardziej palących debat otaczających dzisiejszą architekturę. Anthony Vidler interpretuje współczesne budynki i projekty w świetle odradzającego się zainteresowania niesamowitością jako metaforą fundamentalnie "nie-domowej" współczesnej kondycji. Eseje te mają jednocześnie charakter historyczny - służąc osadzeniu współczesnego dyskursu w jego własnej tradycji intelektualnej - i teoretyczny - otwierając złożone i trudne relacje między polityką, myślą społeczną i projektowaniem architektonicznym w czasach, gdy rzeczywistość bezdomności i idealizm neoawangardy nigdy nie wydawały się tak odległe.

Vidler, jeden z najzręczniejszych i najpewniejszych krytyków współczesnej sceny, bada aspekty architektury poprzez pojęcia niesamowitości, tak jak były one rozwijane w literaturze, filozofii i psychologii od początku XIX wieku do chwili obecnej. Interpretuje niepokojące cechy dzisiejszej architektury - jej pofragmentowane neokonstruktywistyczne formy przypominające rozczłonkowane ciała, jej "widzące ściany" replikujące bierne spojrzenie domowych cyborgów, jej historyczne pomniki nieodróżnialne od błyszczących reprodukcji - w świetle współczesnej refleksji nad kwestiami społecznego i indywidualnego wyobcowania, alienacji, wygnania i bezdomności.

Skupiając się na pracach takich architektów jak Bernard Tschumi, Rem Koolhaas, Peter Eisenman, Coop Himmelblau, John Hejduk, Elizabeth Diller i Ricardo Scofidio, a także teoretyków kondycji miejskiej, Vidler nakreśla problemy i paradoksy związane z tematem domowości.