Archibald Henry Sayce - The Hittites: Historia zapomnianego imperium

Opinie czytelników

Książka oferuje w dużej mierze historyczny przegląd Hetytów, ich kultury i interakcji z innymi cywilizacjami, w szczególności z Egipcjanami. Zapewnia wgląd we wczesne wysiłki archeologiczne i perspektywę autora z końca XIX wieku. Jednak wiele recenzji krytykuje książkę za to, że jest przestarzała i odzwierciedla problematyczne poglądy z tamtych czasów.

Książka jest dobrze oceniana za interesującą prezentację Hetytów, zawiera wiele intrygujących faktów i służy jako przyzwoity tekst wprowadzający dla laików. Niektórzy uważają ją za wciągającą i pouczającą, z cennym kontekstem historycznym związanym z wczesnymi odkryciami archeologicznymi.

Książka jest uważana za bardzo przestarzałą, z wieloma spekulacjami i przypuszczeniami, które od tego czasu okazały się błędne. Odzwierciedla ona XIX-wieczne uprzedzenia, w tym teorie rasowe i biblijną dosłowność, co może umniejszać jej wartość dla współczesnych czytelników. Ponadto, niektórzy recenzenci opisują ją jako nudną i źle zorganizowaną.

(na podstawie 45 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Archibald Henry Sayce - The Hittites: The Story of a Forgotten Empire

Zawartość książki:

Archibald Henry Sayce urodził się w Shirehampton w Bristolu w rodzinie pochodzącej ze Shropshire.

Sayce był delikatnym dzieckiem, które cierpiało na gruźlicę. Chociaż oznaczało to, że późno rozpoczął edukację, szybko nadrobił zaległości, w czym pomógł mu prywatny korepetytor. W wieku dziesięciu lat czytał Homera w oryginalnej grece.

Uczęszczał do The Queen's College w Oksfordzie i został stypendystą w 1869 roku.

W 1874 r. Sayce opublikował długi artykuł "Astronomia i astrologia Babilończyków". Była to jedna z pierwszych publikacji, w której rozpoznano i przetłumaczono astronomiczne teksty klinowe. Do 1876 r. rozszyfrował jeden z hieroglifów wyrytych na kamieniach w Hamath w Syrii, dedukując, że profil mężczyzny oznacza "ja". Dzięki swoim bardzo metodycznym metodom i pracy był w stanie w 1882 roku, w wykładzie dla Towarzystwa Archeologii Biblijnej w Londynie, stwierdzić, że Hetyci, nie będąc małym kananejskim plemieniem, które miało do czynienia z królami północnego królestwa Izraela, byli ludem "zaginionego imperium hetyckiego". On i William Wright zidentyfikowali ruiny w Boghazkoy z Hattusą, stolicą imperium hetyckiego, które rozciągało się od Morza Egejskiego do brzegów Eufratu, wieki przed epoką patriarchów Starego Testamentu.

Był to znaczący postęp w naszym rozumieniu tego okresu starożytności.