Archaiczny modernizm: Poetyka queer w kinie Piera Paolo Pasoliniego

Opinie czytelników

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 2 głosach.

Oryginalny tytuł:

Archaic Modernism: Queer Poetics in the Cinema of Pier Paolo Pasolini

Zawartość książki:

W Archaicznym modernizmie Daniel Humphrey oferuje pierwszą anglojęzyczną analizę trzech adaptacji greckiej tragedii stworzonych przez gejowskiego i marksistowskiego włoskiego filmowca Piera Paolo Pasoliniego: Oedipus Rex (1967), Medea (1969) i Notes Towards an African Orestes (1970/1973). Biorąc pod uwagę teorie Pasoliniego na temat „kina poezji” wraz z koncepcją krytyki Jacques'a Derridy, a także nowsze badania naukowców zajmujących się teorią queer, opowiadających się za antyreligijną i antyspołeczną podmiotowością, Humphrey twierdzi, że filmy Pasoliniego o greckiej tragedii są przykładem paradoksalnego poczucia „archaicznego modernizmu”, który jest w samym sercu projektu filmowca. Co odważniejsze, twierdzi on, że ostatecznie ujawniają one queerowe korzenie tekstów kształtujących zachodnią cywilizację.

Archaiczny modernizm składa się z trzech rozdziałów. Rozdział 1 koncentruje się na Edypie Rex, oceniając zarówno zastosowany język filmowy, jak i głęboko queerowy mitologiczny materiał źródłowy, który nawiedza tragedię, nawet jeśli pozostaje w dużej mierze na poziomie podtekstowym, ale namacalnym. Rozdział 2 rozszerza i pogłębia koncepcję queerowego losu i queerowej negatywności w analizie Medei scena po scenie. Rozdział 3 przygląda się najbardziej niejasnemu z pełnometrażowych filmów Pasoliniego, Notes Towards an African Orestes, filmowi przez długi czas błędnie postrzeganemu jako mimowolna porażka, ale być może najlepiej można go rozumieć jako celowy, ofiarny akt ze strony twórcy. Uznając film za trzecią część nieformalnej, być może nieświadomej trylogii, Humphrey kończy swoją monografię, argumentując, że ta „trylogia mitu” może być najlepiej rozumiana jako dekonstrukcja, stopniowo coraz bardziej dotkliwa, trzech najważniejszych opowieści o pochodzeniu zachodniej cywilizacji.

Archaiczny modernizm udowadnia, że te trzy filmy są równie istotne, jak filmy Pasoliniego częściej badane w świecie anglojęzycznym: Mamma Roma, Ewangelia według Mateusza, Teorema, Trylogia życia i Sal? oraz że mają one dziś stałą, a może nawet rosnącą wartość. Książka ta jest szczególnie interesująca dla naukowców, studentów i badaczy filmu i studiów queer.