Ocena:
Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 120 głosach.
Appomattox: Victory, Defeat, and Freedom at the End of the Civil War
Zwycięzca nagrody Library of Virginia Literary Award for Nonfiction.
Zwycięzca Eugene Feit Award in Civil War Studies, New York Military Affairs Symposium.
Zdobywca nagrody Dan i Marilyn Laney przyznawanej przez Austin Civil War Round Table.
Finalista nagrody Jeffersona Davisa przyznawanej przez Muzeum Konfederacji.
Najlepsze książki 2014 roku, Civil War Monitor.
6 Civil War Books to Read Now, Diane Rehm Show, NPR.
Poddanie się Lee Grantowi w Appomattox Court House wywołuje w powszechnej świadomości bardzo satysfakcjonujący obraz - wielu wierzy, że był to moment, który wykraczał poza politykę, moment uzdrowienia, moment patriotyzmu nieskażonego ideologią. Ale jak pokazuje Elizabeth Varon w tej żywo opowiedzianej historii, ten różowy obraz skrywa kipiącą debatę na temat tego, co dokładnie oznaczała kapitulacja i jaki rodzaj narodu wyłoni się z wojny. Wśród uczestników tej debaty znaleźli się ikoniczni Lee i Grant, ale także szereg wcześniej pomijanych postaci, które wniosły własne rozumienie przyczyn, konsekwencji i znaczenia wojny.
W Appomattox Varon zręcznie uchwyciła wydarzenia wirujące wokół tego dobrze pamiętanego - ale niezbyt dobrze rozumianego - momentu zakończenia wojny secesyjnej. Fachowo przedstawia końcowe bitwy w Wirginii, kiedy to wojska Granta otoczyły na wpół wygłodzoną armię Lee, spotkanie generałów w McLean House i zszokowaną reakcję, gdy wiadomość o kapitulacji rozeszła się po całym kraju jak ładunek elektryczny. Ale jak pokazuje Varon, atrament ledwo wysechł, zanim obie strony rozpoczęły gorzką debatę nad znaczeniem wojny i przyszłością narodu. Dla Granta i większości mieszkańców Północy zwycięstwo Unii było zwycięstwem dobra nad złem, usprawiedliwieniem wolnego społeczeństwa; dla wielu Afroamerykanów kapitulacja oznaczała świt samej wolności. Lee natomiast uważał, że zwycięstwo Unii było zwycięstwem siły nad prawem: ogromna, bezosobowa machina wojenna Północy zniszczyła dzielne i nieugięte Południe. Lee opowiadał się za pokojem, ale także za przywróceniem władzy politycznej Południa w ramach Unii i utrwaleniem supremacji białych. Te dwie konkurujące ze sobą wizje końca wojny utorowały drogę nie tylko oporowi Południa wobec rekonstrukcji, ale także naszym toczącym się 150 lat później debatom na temat wojny secesyjnej.
Czy najlepsze dni Ameryki to przeszłość czy przyszłość? Dla Lee była to przeszłość, era pokolenia założycieli. Dla Granta była to przyszłość, reprezentowana przez postęp moralny i materialny Północy. Ostatecznie mieli dwa przeciwstawne poglądy na kierunek rozwoju kraju - i na znaczenie wojny, która zmieniła ten kraj na zawsze.
