Anti-Portraiture: Challenging the Limits of the Portrait
Portret był historycznie rozumiany jako artystyczne przedstawienie osoby ludzkiej. Jego celem było zapewnienie wizualnego lub psychologicznego podobieństwa lub wyrażenie tożsamości osobistej, rodzinnej lub społecznej; był on zwykle kojarzony z uprzywilejowanym indywidualnym podmiotem zachodniej nowoczesności.
Najnowsze badania w naukach humanistycznych i społecznych odpowiedziały jednak na złożoną naturę podmiotowości XXI wieku i zaproponowały nowe modele pojęciowe i teorie do jej analizy. Autorzy Anti-Portraiture badają podmiotowość za pomocą szeregu mediów, w tym rzeźby, fotografii i instalacji, i przedstawiają przekonujące argumenty za rozszerzoną definicją portretu.
Oferując aktualną ponowną ocenę terminów, za pomocą których podchodzi się do tego gatunku, autorzy rozdziałów zgłaszają się na ochotnika do nowych paradygmatów, w których można rozważać tożsamość, ucieleśnienie i reprezentację. Czyniąc to, kontynuują tę ekscytującą debatę akademicką i rzucają wyzwanie praktykom kuratorskim i polityce pozyskiwania muzeów i galerii.
