Anti-Portraiture: Challenging the Limits of the Portrait
Portret był historycznie rozumiany jako artystyczne przedstawienie osoby ludzkiej. Jego celem było tworzenie wizualnych lub psychologicznych podobieństw lub wyrażanie tożsamości osobistej, rodzinnej lub społecznej; był on zwykle kojarzony z uprzywilejowaną jednostką.
Najnowsze badania w naukach humanistycznych i społecznych odpowiedziały jednak na złożoną naturę podmiotowości XXI wieku i zaproponowały nowe modele koncepcyjne i teorie do jej analizy. Autorzy Anti-Portraiture badają indywidualność za pomocą szeregu mediów, w tym rzeźby, fotografii, instalacji i sztuki dźwiękowej, i przekonują do rozszerzonej definicji portretu.
Oferując aktualną ponowną ocenę terminów, za pomocą których podchodzi się do tej formy sztuki, autorzy zgłaszają się na ochotnika do nowych paradygmatów, w których można rozważać tożsamość, ucieleśnienie i reprezentację. Czyniąc to, kontynuują tę ekscytującą debatę akademicką i rzucają wyzwanie praktykom kuratorskim i polityce nabywania muzeów i galerii.
