Anglican Identities: Logos Idealism, Imperial Whiteness, Commonweal Ecumenism
Wspólnota anglikańska znajduje się obecnie w punkcie zwrotnym, rozważając swoje przyszłe perspektywy w świetle niezgodnych zobowiązań społecznych, politycznych, eklezjologicznych i teologicznych. W tej intelektualnej i politycznej historii anglikanizmu Gary Dorrien pokazuje, że obecne wyzwania Wspólnoty są wynikiem wielowiekowego starcia anglikańskich tożsamości. Śledząc narrację anglikanizmu od jego starożytnych i średniowiecznych początków, poprzez angielską reformację, aż do ostatniego ćwierćwiecza XX wieku, Dorrien argumentuje, że chrześcijaństwo anglikańskie jest jednocześnie projektem ekumenicznym, znajdującym się w połowie drogi między rzymskim katolicyzmem a protestantyzmem, ruchem teologicznym opartym na idealizmie skupionym na inkarnacyjnej wierze teologii Logosu oraz imperialnym przedsięwzięciem współwinnym rasistowskiej choroby zachodniej cywilizacji.
Książka, która długo powstawała, Anglican Identities oferuje kompleksowy, pouczający i otrzeźwiający opis historii anglikanizmu. Dorrien obejmuje kluczowe postacie, okresy, ruchy i teologiczne obawy z historii Wspólnoty, oprawiając je w interpretację anglikańskiego chrześcijaństwa opartą na dziesięcioleciach spędzonych w klasie i jego wyjątkowej liberalno-liberalistycznej i aktywistycznej lekturze teologii, etyki i filozofii religii.
Dorrien twierdzi, że anglikanizm od samego początku był w pewnym sensie ekumeniczny, z radykalną ekumeniczną wizją aspiracji, a w swoich liturgiach i naukach ucieleśniał i wprowadzał w życie idealistyczne podejście do roszczeń chrześcijańskiej tradycji teologicznej. Dorrien podkreśla jednak, że te cechy anglikańskiej historii stoją w głębokiej sprzeczności z uwikłaniem angielskiego anglikanizmu w biały kolonializm. W istocie, zdaniem Dorriena, ta antynomia między jego tożsamością jako ekumenicznie hojnej religii wcielonego Logosu a jego dobrowolnym zaangażowaniem w białą supremację jest w samym sercu anglikańskiego chrześcijaństwa.
