Ocena:

Książka o Andersonville zawiera szczegółową, często kontrowersyjną relację z obozu jenieckiego z czasów wojny secesyjnej, przedstawiając złożony obraz warunków i zaangażowanych w nie osób. Podczas gdy niektórzy czytelnicy doceniają dogłębność badań i wyważone spojrzenie na cierpienie jeńców wojennych, inni uważają, że obrona kapitana Wirza przez autora i przedstawienie wydarzeń są pozbawione obiektywizmu.
Zalety:⬤ Oferuje szczegółowy opis historyczny Andersonville, z licznymi historiami i relacjami z pierwszej ręki.
⬤ Zapewnia zrównoważoną perspektywę, która obejmuje oryginalne źródła i ma na celu bezstronną ocenę.
⬤ Podkreśla zarówno trudne warunki, w jakich przebywali więźniowie, jak i kontekst wojny secesyjnej.
⬤ Dobrze zbadana i wciągająca lektura; pomaga wzbudzić empatię dla więźniów.
⬤ Niektórzy czytelnicy nie zgadzają się z obroną kapitana Wirza przez autora, twierdząc, że bagatelizuje on jego winę za wysoką śmiertelność w obozie.
⬤ Książka może być postrzegana jako rewizjonistyczna historia, zbyt łagodna dla strony konfederackiej.
⬤ Części narracji są uważane za nużące lub nadmiernie skupione na szczegółach wojskowych, a nie na ludzkim doświadczeniu.
⬤ Brak szczegółów na temat kluczowych elementów, takich jak proces Wirza i krytyka administracji obozu, pozostawił niektórych czytelników niezadowolonymi.
(na podstawie 19 opinii czytelników)
Andersonville: The Last Depot
Pomiędzy lutym 1864 r. a kwietniem 1865 r.
41 000 jeńców wojennych Unii zostało przewiezionych do więzienia w Anderson Station w stanie Georgia, gdzie prawie 13 000 z nich zmarło. Większość współczesnych relacji winą za tragedię obarcza konfederatów, którzy zarządzali więzieniem, lub spisek wyższych rangą urzędników.
Według Williama Marvela, zjadliwe choroby i poważne niedobory warzyw, środków medycznych i innych artykułów pierwszej potrzeby doprowadziły do kryzysu, nad którym więźniowie nie mieli kontroli. Argumentuje on również, że tragedia została spotęgowana przez decyzję Unii o zawieszeniu wymiany więźniów, co oznaczało, że wielu mężczyzn, którzy mogli wrócić do domu, zostało pozostawionych na śmierć w niewoli.