Opinie czytelników
Podsumowanie:Książka jest bardzo chwalona jako wyjątkowy przewodnik turystyczny po ofensywie Moza-Argonne z I wojny światowej, oferujący szczegółowe informacje historyczne, jasne wskazówki i współrzędne GPS dla różnych obszarów bitewnych. Choć dobrze sprawdza się jako praktyczny przewodnik dla odwiedzających, niektórzy recenzenci zauważyli, że jego historyczna głębia może nie być tak obszerna, jak w przypadku niektórych tekstów historycznych.
Zalety:⬤ Szczegółowe samodzielne wycieczki z jasnymi wskazówkami i współrzędnymi GPS.
⬤ Zawiera unikalne aspekty historyczne i mniej znane miejsca.
⬤ Świetnie nadaje się do odkrywania pól bitewnych Amerykańskich Sił Ekspedycyjnych (AEF) we Francji dzięki lokalnej wiedzy i anegdotom.
⬤ Dobrze zbadana i pouczająca narracja.
⬤ Wielu użytkowników uznało ją za cennego towarzysza podczas wizyt na polach bitew.
Wady:⬤ Sekcje historyczne mogą być krótkie i nie tak wyczerpujące, jak niektórzy mogą sobie tego życzyć.
⬤ Niektórzy uważali, że część książki jest powolna ze względu na jej szczegółowość.
⬤ Brak kolorowych zdjęć, które mogłyby poprawić wrażenia wizualne.
(na podstawie 12 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
American Expeditionary Forces in the Great War: The Meuse Argonne 1918: Breaking the Line
Zawartość książki:
Chociaż ofensywa na Moza-Argonne, która rozpoczęła się pod koniec września 1918 r. i trwała aż do zawieszenia broni, nie była pierwszą poważną akcją stoczoną przez AEF, była ona największą, w jaką zaangażowała się podczas Wielkiej Wojny.
Rzeczywiście, liczba ofiar w walkach pod Moza-Argonne sprawia, że jest to najkrwawsza bitwa w historii amerykańskiej armii. Argonne było obszarem, o który toczyły się ciężkie walki, szczególnie we wczesnej fazie wojny; jego wschodnia część, w kierunku Mozy, została następnie objęta pierwszą wielką bitwą wojny, Verdun. Obszar ten charakteryzuje się rozległymi lasami i pofałdowanymi terenami; jednak w przeciwieństwie do Sommy, jest on przeplatany licznymi drogami wodnymi, głębokimi wąwozami i wyższymi grzbietami, a także znacznymi wzgórzami, takimi jak Montfaucon.
Szczerze mówiąc, początkowe etapy ofensywy naznaczone były znacznymi niewymuszonymi trudnościami dla Amerykanów, którzy przecież musieli stawić czoła dalekiemu od silnego przeciwnikowi (niezależnie od tego, jak potężna mogła być linia obrony). Popełniano błędy, mnożyły się problemy logistyczne, dowodzenie było często mniej niż zadowalające. Pod wieloma względami nie powinno to być zaskoczeniem: była to armia stosunkowo nowa na froncie zachodnim, która była wzmacniana w niesamowitym tempie (około 300 000 ludzi miesięcznie do lipca) i której wyżsi dowódcy nigdy wcześniej nie stawiali czoła wyzwaniom nowoczesnej wojny, sami ewoluując w zawrotnym tempie.
Maarten Otte przedstawia tło wydarzeń poprzedzających rozpoczęcie ofensywy i jej rozwój. Przedstawia kolejno każdy z korpusów amerykańskich, a następnie zapewnia wycieczki, które pomogą odwiedzającemu zrozumieć walki i problemy, z którymi się borykano. Ta otwierająca książka o Moza-Argonne zabiera czytelnika, mniej więcej, do dnia, w którym generał Pershing przekazał dowództwo Pierwszej Armii USA generałowi majorowi Liggardowi w połowie października, zmiana w dowodzeniu oznaczała znaczną poprawę wyników Amerykanów, którzy spychali Niemców coraz bardziej do tyłu.
Pole bitwy z czasów Wielkiej Wojny w Argonne jest naznaczone licznymi fizycznymi pozostałościami po wojnie, kilkoma wspaniałymi (niektórzy mogą twierdzić, że zbyt okazałymi) pomnikami i oszałamiającym amerykańskim cmentarzem w Romagne, drugim co do wielkości na świecie zarządzanym przez Amerykańską Komisję Pomników Bitewnych. Jest wiele do zobaczenia na polu bitwy, które zostało w dużej mierze zaniedbane przez dziesięciolecia od II wojny światowej.
