Amerykańska pandemia sercowo-naczyniowa: 100-letnia historia

Opinie czytelników

Książka jest autorytatywnym i wnikliwym opisem postępów w walce z chorobami serca, napisanym przez doświadczonego specjalistę w tej dziedzinie. Zawiera szczegółową historię chorób sercowo-naczyniowych i przedstawia osiągnięcia naukowe w przekonujący i przystępny sposób.

⬤ błyskotliwa i wciągająca narracja
⬤ autorytatywna relacja znawcy tematu
⬤ inspirująca i skłaniająca do refleksji
⬤ przejrzysta i zrozumiała prezentacja
⬤ wartościowa zarówno dla profesjonalistów, jak i czytelników zainteresowanych zdrowiem serca.

Niektórzy czytelnicy mogą uznać treść za zbyt techniczną lub skupioną na szczegółach naukowych; potencjalna stronniczość wynikająca z perspektywy autora jako lekarza-naukowca.

(na podstawie 2 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The American Cardiovascular Pandemic: A 100-Year History

Zawartość książki:

Gdy w pierwszej połowie XX wieku Amerykanie i obywatele innych krajów uprzemysłowionych zaczęli cieszyć się coraz bardziej zamożnym i łatwym życiem, rosnąca fala zawałów serca i udarów mózgu wyparła choroby zakaźne jako główną przyczynę zgonów, zabijając miliony ludzi w Stanach Zjednoczonych i na całym świecie.

Chociaż choroby układu krążenia pozostają poważne i powszechne, znaczny spadek liczby zgonów na mieszkańca jest jednym z największych osiągnięć współczesnej medycyny i zdrowia publicznego. Wskaźniki zgonów z powodu zawału serca i udaru mózgu spadły dramatycznie o 80% w ciągu ostatnich 50 lat - postęp ten został ciężko wywalczony dzięki połączeniu podstawowych i stosowanych badań laboratoryjnych, szeroko zakrojonych i dalekosiężnych badań epidemiologicznych prowadzonych przez lekarzy, naukowców i ekspertów w dziedzinie zdrowia publicznego.

Choroby układu krążenia nie są już postrzegane jako nieunikniona cecha naturalnego przebiegu starzenia się, a samozadowolenie ustąpiło miejsca nadziei. Książka ta koncentruje się na wydarzeniach, które wpłynęły na wzrost i spadek śmiertelności z powodu chorób układu krążenia od 1900 roku, ale zawiera również spostrzeżenia autora, 42-letniego pracownika NIH.