Ameryka i Wielka Brytania: Czy kiedykolwiek istniały specjalne relacje?

Opinie czytelników

Książka krytykuje relacje USA-Wielka Brytania, podkreślając wykorzystywanie przez Amerykę słabości Wielkiej Brytanii. Omawia postacie polityczne i nastroje eurofilskie, ale robi to w sposób, który niektórzy czytelnicy uznają za powtarzalny i stronniczy.

Oferuje odkrywcze spojrzenie na relacje USA-Wielka Brytania i historyczny kontekst słabości Wielkiej Brytanii. Porusza ważne tematy, takie jak suwerenność i relacje Wielkiej Brytanii z Europą.

Trudna do przeczytania ze względu na powtarzające się treści. Nadmierna krytyka niektórych postaci politycznych. Widoczne uprzedzenie autora do eurofilii może zniekształcać zrównoważony pogląd.

(na podstawie 1 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

America and Britain: Was There Ever a Special Relationship?

Zawartość książki:

Brytyjska elita polityczna i wojskowa przez dziesięciolecia pielęgnowała ideę, że trwałe więzi łączą interesy Londynu i Waszyngtonu, w dobrych i złych czasach.

Niezależnie od końca zimnej wojny, ataków z 11 września i wzrostu gospodarczego na Wschodzie, więzi te są rzekomo nie do zdobycia. Ale jak dokładny jest to obraz? Czy Brytyjczycy są zaangażowani w monumentalny akt samooszukiwania się? Guy Arnold bada „amerykańską chorobę” w sercu Whitehall, która, jak twierdzi, zbyt ściśle związała brytyjską politykę z polityką Waszyngtonu.

„Specjalne stosunki” stały się priorytetem Ministerstwa Spraw Zagranicznych i dały Wielkiej Brytanii iluzję władzy, której już nie posiadała. Jak stwierdził Churchill, „Brytyjczycy i Amerykanie utknęli ze sobą - odpowiednio jako młodszy i starszy partner”. Dla Amerykanów był to sposób na utrzymanie Wielkiej Brytanii „po swojej stronie”, ale w zamian Waszyngton przyspieszył imperialny upadek Wielkiej Brytanii.

Amerykanie zawsze postrzegali Wielką Brytanię w Europie jako konia trojańskiego, który miał chronić ich interesy i jako placówkę wojskową dla ich globalnych ambicji. Wyśmiewali lub ignorowali „specjalne stosunki”, nawet w kontaktach z Thatcher i Blairem, a ostatnio Ministerstwo Spraw Zagranicznych nie zdołało przekonać prezydenta Obamy o ich wyjątkowym znaczeniu.