America's Few: Asy piechoty morskiej południowego Pacyfiku

Opinie czytelników

Książka „America's Few: Asy piechoty morskiej na południowym Pacyfiku” autorstwa Billa Yenne'a to dobrze zbadana i wciągająca relacja z walk powietrznych piechoty morskiej podczas II wojny światowej. Autor skutecznie łączy narrację z dokładnymi badaniami historycznymi, dzięki czemu treść jest zarówno przystępna, jak i pouczająca. Niektórzy czytelnicy mogą jednak uznać powtarzalność opisów walk za nużącą.

⬤ Dobrze zbadana
⬤ bardzo czytelna i spójna narracja
⬤ wyważone przedstawienie postaci historycznych
⬤ wciągający styl pisania
⬤ inspiruje do dalszego zgłębiania historii II wojny światowej na Pacyfiku.

Powtarzające się opisy wydarzeń bojowych; może stracić zainteresowanie po dłuższym czytaniu.

(na podstawie 2 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

America's Few: Marine Aces of the South Pacific

Zawartość książki:

Wykorzystując równoległe historie Gregory'ego "Pappy'ego" Boyingtona i Josepha "Smokey Joe" Fossa, dwóch najlepszych asów myśliwskich Korpusu Piechoty Morskiej Stanów Zjednoczonych wszechczasów, ta fascynująca nowa książka bada lotnictwo Korpusu Piechoty Morskiej Stanów Zjednoczonych nad południowym Pacyfikiem.

America's Few zagłębia się w historię lotnictwa Korpusu Piechoty Morskiej Stanów Zjednoczonych podczas II wojny światowej, śledząc wyczyny najlepszych asów Korpusu w przestworzach nad Guadalcanal. Lotnictwo Korpusu Piechoty Morskiej rozpoczęło działalność w 1915 roku, funkcjonując jako samodzielne siły ekspedycyjne. W okresie międzywojennym wsparcie operacji amfibijnych USMC stało się kluczowym elementem doktryny lotnictwa piechoty morskiej, a niewielkie siły stopniowo rosły. Jednak w grudniu 1941 roku nastąpiło brutalne przebudzenie. W ciągu kilku godzin od Pearl Harbor, bohaterscy lotnicy piechoty morskiej walczyli z Japończykami nad wyspą Wake.

Na południowym Pacyfiku lotnicy Korpusu Piechoty Morskiej Stanów Zjednoczonych wyszli z cienia, by stać się siłami powietrznymi nie mającymi sobie równych. Latem 1942 roku, kiedy alianckie siły powietrzne zostały połączone w jedną zjednoczoną całość - nazwaną Cactus Air Force - dominowało lotnictwo morskie, a jego dowódcą był generał dywizji Roy Geiger. Spośród dwunastu alianckich eskadr myśliwskich, które wchodziły w skład Cactus Air Force, osiem stanowiły eskadry USMC. To właśnie nad Guadalcanal Joe Foss stał się symbolem lotnictwa piechoty morskiej. Jako dowódca VMF-121 zorganizował grupę pilotów myśliwców, którzy zestrzelili 72 samoloty wroga; sam Foss osiągnął wynik 26. W międzyczasie Pappy Boyington został lotnikiem piechoty morskiej w 1935 roku. Najbardziej znany jako dowódca VMF-214, rozpoczął swoją karierę pod koniec 1943 roku i ostatecznie dorównał Fossowi w liczbie zwycięstw powietrznych.

Poprzez równoległe historie tych dwóch najlepszych asów myśliwskich, a także wielu innych asów piechoty morskiej, takich jak Ken Walsh (21 zwycięstw), Don Aldrich (20), John L. Smith (19), Wilbur Thomas (18,5) i Marion Carl (18,5), z których wielu otrzymało Medal Honoru, uznany historyk lotnictwa Bill Yenne bada rozwój lotnictwa Korpusu Piechoty Morskiej Stanów Zjednoczonych na Południowym Pacyfiku.