Algorytm Stworzenia: Algorytm nieskończoności i czasoprzestrzeni uniwersalizmu, jedność wszechświata i wizja unitywna, oraz

Oryginalny tytuł:

The Algorithm of Creation: Universalism's Algorithm of the Infinite and Space-Time, the Oneness of the Universe and the Unitive Vision, and a The

Zawartość książki:

The Algorithm of Creation jest ostatnim z kwartetu Nicholasa Haggera na temat jedności wszechświata i ludzkości, i następuje po The Universe and the Light (1993), The One and the Many (1999) i The New Philosophy of Universalism (2009). Oferuje algebraiczną formułę napisaną dla niego przez Junzaburo Nishiwaki, japońskiego T.

S. Eliota, w Tokio w październiku 1965 roku, która podsumowuje mądrość Wschodu: "+A + -A = 0". Opierając się na starożytnym chińskim myśleniu, yin (ciemny) + yang (jasny) = Tao, pokazuje wszystkie przeciwieństwa pogodzone w podstawowej jedności Jednej Pustki, której pustka jest również pełnią.

Podczas kolacji na konferencji czołowych naukowców w Jesus College w Cambridge we wrześniu 1992 roku, obserwowanej przez laureata nagrody Nobla w dziedzinie fizyki Rogera Penrose'a, Hagger odwrócił formułę na 0 = +A + -A, kiedy zapisał matematykę dla swojego poglądu na pochodzenie i stworzenie wszechświata i pokazał pierwsze dwie cząstki wyłaniające się z osobliwości Pustki, pod wpływem odkrycia w 1992 roku zmarszczek w kosmicznym mikrofalowym promieniowaniu tła i presokratejskiego Anaksymandra z Miletu. W tej pracy Hagger pokazuje, w jaki sposób ta algebraiczna formuła działała jako uniwersalny algorytm, 0 = +A + -A = 0.

Jego liczne odmiany działały jako reguły, które kontrolowały tworzenie i rozwój rozszerzającego się wszechświata, jego ewolucję i powstanie ludzkiej historii, religii i nauki, a także jego ostateczny los. Formuła ta stoi za wieloma pracami Haggera, a jego zastosowanie tego algorytmu do całej ludzkiej wiedzy o wszechświecie i wszystkich dyscyplinach prowadzi go do pierwszej w historii Teorii Wszystkiego, która jest przedstawiona na końcu: algorytm Stworzenia zawierający 100 symboli matematycznych (odzwierciedlających wszystkie odmiany), które można podsumować w powyższym algorytmie.

To zdumiewające osiągnięcie było możliwe dzięki jego uniwersalistycznemu interdyscyplinarnemu podejściu, które koncentruje się na fundamentalnej jedności wszechświata i ludzkości oraz wizji unitywnej.