Aleksander I

Opinie czytelników

Książka stanowi kompleksową i naukową biografię Aleksandra I, szczegółowo opisującą jego życie, w tym działania wojskowe i polityczne, oferując jednocześnie wgląd w jego charakter. Jednak czytelnicy zauważyli problemy z tłumaczeniem i stylem pisania, co utrudniało niektórym zaangażowanie się w tekst.

⬤ Dogłębna i dobrze zbadana biografia
⬤ angażujący wgląd w charakter Aleksandra I
⬤ obejmuje wszystkie aspekty jego życia
⬤ naukowa, ale przystępna w niektórych częściach
⬤ pozytywne recenzje za czytelny styl od niektórych czytelników.

⬤ Trudne tłumaczenie i słaba redakcja
⬤ niektóre części narracji są ciężkie i wypełnione nadmierną ilością szczegółów
⬤ nie nadaje się dla zwykłych czytelników
⬤ kilka nieścisłości historycznych zauważonych przez krytycznych czytelników.

(na podstawie 12 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Alexander I

Zawartość książki:

Aleksander I był władcą z wysokimi aspiracjami wobec narodu rosyjskiego. Pielęgnowany jako młody wielki książę przez Katarzynę Wielką, wstąpił na tron w 1801 roku po brutalnym zabójstwie swojego ojca. W tej arcyciekawej biografii Marie-Pierre Rey oświetla złożone siły, które ukształtowały burzliwe panowanie Aleksandra i rzuca nowe światło na przystojnego władcę znanego swojemu ludowi jako "Sfinks".

Pomimo wczesnego i ambitnego zaangażowania w szeroko zakrojone reformy polityczne, Aleksander zobaczył, że jego liberalne aspiracje zostały przytłoczone przez niepokoje społeczne we własnym kraju i kosztowne konfrontacje z Napoleonem, których kulminacją była francuska inwazja na Rosję i spalenie Moskwy w 1812 roku. Ostatecznie Aleksander zawrócił siły Napoleona i dwa lata później wkroczył do Paryża jako zwycięzca, ale do tego czasu był już zmęczony militarną chwałą. W miarę upływu lat car, który pokonał Napoleona, stawał się coraz bardziej zaabsorbowany własnym duchowym zbawieniem, co doprowadziło go do zbliżenia między kościołami prawosławnym i rzymskim.

Będąc na wygnaniu, Napoleon zauważył kiedyś o swoim rosyjskim rywalu: "Może zajść daleko. Jeśli umrę tutaj, on będzie moim prawdziwym spadkobiercą w Europie". Tak się jednak nie stało. Napoleon zmarł na Świętej Helenie, a Aleksander zmarł na tyfus cztery lata później w wieku czterdziestu ośmiu lat. Ale w tym bogatym w niuanse portrecie Rey tchnął nowe życie w cara, który stał w centrum politycznej szachownicy Europy początku XIX wieku, kluczową postać w sercu dyplomacji, wojny i międzynarodowych intryg w najbardziej burzliwych latach tego regionu.