Niniejszy tom otwiera pierwsze wydanie dzieł Albrechta Haushofera (1903-1945) wraz z jego trzema dramatami opublikowanymi za jego życia.
Haushofer zajął bardzo wyjątkową pozycję w sferze publicznej i literaturze narodowego socjalizmu, od której zdystansował się już na wczesnym etapie: jako konserwatywny pracownik naukowy i polityczny w biurze Ribbentropa, a później w Ministerstwie Spraw Zagranicznych, Haushofer wierzył, że system narodowosocjalistyczny można zmienić od wewnątrz. Prezentowane tu dramaty historyczne, którym do tej pory poświęcono niewiele uwagi, krytycznie odzwierciedlają polityczną konfrontację między duchem a władzą.
Jego słynne osiemdziesiąt sonetów Moabit, które napisał po uwięzieniu w berlińskim więzieniu Moabit pod koniec 1944 roku, aż do jego zabójstwa przez gestapowskie komando, również obracają się wokół indywidualnej winy oraz możliwości i granic oporu i samooceny w czasach barbarzyństwa.
