Aquinas and the Cry of Rachel: Thomistic Reflections on the Problem of Evil
W książce Aquinas and the Cry of Rachel John F. X.
Knasas bada filozoficzne myślenie Tomasza z Akwinu na temat zła i poddaje wyniki dyskusji ze współczesnymi teodyceami - filozofiami problemu zła. Bada relację osoby ludzkiej i natury ludzkiej do natury jako całości. Ogólnie rzecz biorąc, możliwe filozoficzne wyjaśnienia zła są dwojakiego rodzaju: kosmologiczne lub osobiste.
W ujęciu kosmologicznym zło odbija się od doskonałości stworzenia.
Konto osobiste zakłada, że doznane zło odbija się na dobru cierpiącego. Knasas argumentuje, że dla Akwinaty nie jest możliwe filozoficzne rozwiązanie tych dwóch rodzajów relacji.
Argument ten opiera się na rozumieniu przez Akwinatę człowieka jako intelektu analogicznego. Takie rozumienie ustanawia dwie prawdy. Po pierwsze, człowiek jest z natury jedynie główną częścią stworzonej całości.
Po drugie, istnieje filozoficznie dostrzegalna możliwość nadprzyrodzonego wyniesienia przez Stwórcę. Stąd, na ile filozofia może to dostrzec, zło może mieć wyjaśnienie naturalne lub nadprzyrodzone. Filozof tomistyczny nie ma odpowiedzi na pytanie, dlaczego zło istnieje, ponieważ dostrzega zbyt wiele możliwych wyjaśnień.
Pod tym względem myślenie Akwinaty o złu jest podobne do jego myślenia o filozoficznej wiedzy na temat biblijnej prawdy o stworzeniu świata w czasie. Takie stworzenie jest jedną z metafizycznych możliwości.
Niektórzy autorzy, których Aquinas and the Cry of Rachel bierze pod uwagę to: Anthony Flew i Albert Camus, Jacques Maritain i Charles Journet, William Rowe, Marily McCord Adams, William Hasker, John Hick, David Ray Griffin, David Hume, Diogenes Allen, J. L. Mackie, Alvin Plantinga, Richard Swinburne, Bruce Reichenbach, Brian Davies i Eleonore Stump.
