Afropesymizm

Opinie czytelników

Książka przedstawia krytyczne spojrzenie na afropesymizm poprzez połączenie wspomnień i teorii, zapewniając czytelnikom głęboko angażujące i prowokujące do myślenia doświadczenie. Podczas gdy wielu docenia elokwencję i potężne narracje zawarte w tekście, niektórzy uważają, że struktura stanowi wyzwanie, a idee są trudne do strawienia.

⬤ Dobrze napisane i wciągające narracje
⬤ wnikliwa eksploracja rasy i tożsamości
⬤ łączy osobiste doświadczenia z teoretycznymi dyskusjami
⬤ prowokuje do myślenia i stanowi intelektualne wyzwanie
⬤ oferuje unikalne spojrzenie na afropesymizm.

⬤ Struktura może być chaotyczna i trudna do zrozumienia
⬤ niektórzy mogą uznać teorie za niepokojące lub trudne do zaakceptowania
⬤ subiektywne interpretacje mogą nie współgrać ze wszystkimi czytelnikami
⬤ wymaga uważności i głębokiego myślenia, aby w pełni zrozumieć przedstawione koncepcje.

(na podstawie 21 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Afropessimism

Zawartość książki:

Dlaczego rasa wydaje się zabarwiać niemal każdą cechę naszego moralnego i politycznego wszechświata? Dlaczego nieustanny cykl niewolnictwa - we wszystkich jego politycznych, intelektualnych i kulturowych formach - nadal definiuje doświadczenie Czarnych? I dlaczego anty-czarna przemoc jest tak dominującą cechą nie tylko w Stanach Zjednoczonych, ale na całym świecie? To tylko niektóre z fascynujących pytań, które ożywiają Afropessimism, przełomową pracę Franka B. Wildersona III na temat filozofii czarności.

Łącząc precyzyjną filozofię z potokiem wspomnień, Wilderson przedstawia założenia coraz bardziej znanego ruchu intelektualnego, który postrzega Czarność przez pryzmat wiecznego niewolnictwa. Opierając się na dziełach filozoficznych, literaturze, filmie i teorii krytycznej, pokazuje, że społeczny konstrukt niewolnictwa, postrzegany przez pryzmat wszechobecnego anty-czarnego podporządkowania i przemocy, nie jest reliktem przeszłości, ale motorem napędzającym naszą cywilizację, a bez tej dynamiki pan-niewolnik, rachunek napędzający światową cywilizację załamałby się. W przeciwieństwie do jakiejkolwiek innej pozbawionej praw grupy, Wilderson argumentuje, że tylko Czarni pozostaną zasadniczo niewolnikami w większym ludzkim świecie, gdzie nigdy nie mogą być naprawdę postrzegani jako istoty ludzkie, gdzie "w każdej skali abstrakcji przemoc nasyca życie Czarnych".

I chociaż Afropessimism dostarcza potężnego filozoficznego opisu bycia Czarnym, jest również przeplatany dramatycznymi scenami, autobiograficznymi historiami, które zestawiają pozornie idylliczne wychowanie Wildersona w Minneapolis z połowy wieku z obrzydliwym rasizmem, z którym później się spotyka - czy to pod koniec lat 60. w Berkeley, czy w apartheidowej RPA, gdzie łączy siły z Afrykańskim Kongresem Narodowym. Afropesymizm nie zapewnia żadnego rozwiązania dla nienawiści, która jest wszechobecna; Wilderson wierzy raczej, że uznanie tych historycznych i społecznych uwarunkowań doprowadzi do osobistego oświecenia na temat rzeczywistości naszej z natury rasistowskiej egzystencji.

Radykalny w koncepcji, niezwykle przejmujący i ze strzelistymi lotami lirycznej prozy, Afropesymizm rozbrzmiewa mądrością i bolesną jasnością w pękniętym świecie, który zamieszkujemy. Pozycjonuje Wildersona jako paradygmatycznego myśliciela i dwudziestopierwszowiecznego spadkobiercę wielu afroamerykańskich tradycji literackich ustanowionych w minionych stuleciach.