Adrian Rollini: Życie i muzyka jazzowego wędrowca

Opinie czytelników

Książka jest szczegółową biografią muzyka Adriana Rolliniego, oferującą wgląd we wczesny jazz i muzyków z lat 20-tych i 30-tych. Chociaż jest chwalona za wszechstronny charakter i fascynującą treść, niektórzy czytelnicy uważają ją za zbyt szczegółową i pozbawioną osobistych spostrzeżeń na temat samego Rolliniego.

Bardzo kompletna biografia z interesującymi spostrzeżeniami na temat życia i kontekstu muzyków w latach 20. i 30. Oferuje fascynujące spojrzenie na karierę muzyczną Rolliniego i zawiera odniesienia do znanych postaci z tamtej epoki. Badania autora są godne pochwały, szczególnie dla fanów wczesnego jazzu.

Książka może być zbyt szczegółowa i pracochłonna w czytaniu, przypominając bardziej dyskografię niż biografię. Brakuje w niej osobistego wglądu w charakter Rolliniego i została skrytykowana za niezręczną prozę i rażące błędy rzeczowe. Wielu uważa, że tylko najbardziej oddani fani Rolliniego uznają ją za wartą uwagi.

(na podstawie 3 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Adrian Rollini: The Life and Music of a Jazz Rambler

Zawartość książki:

Adrian Rollini (1903-1956), amerykański multiinstrumentalista jazzowy, grał na saksofonie basowym, fortepianie, wibrafonie i wielu innych instrumentach. Wprowadził nawet niektóre z nich, takie jak przypominający harmonijkę cuesnophone, zwany Goofus, nigdy wcześniej nie używany w jazzie. Adrian Rollini: The Life and Music of a Jazz Rambler opiera się na historii mówionej, niezliczonych artykułach i archiwach rodzinnych, aby prześledzić życie Rolliniego, od przybycia jego rodziny do USA, przez jego rozwój i karierę jako muzyka, aż po emeryturę i śmierć.

Będąc cudownym dzieckiem, Rollini grał publicznie na fortepianie w wieku pięciu lat. W wieku szesnastu lat w Nowym Jorku nagrywał rolki pianoli, kiedy jego rówieśnicy dostrzegli jego talent i poprosili go o grę na ksylofonie i fortepianie w nowym zespole California Ramblers. Kiedy zdecydował się grać na stosunkowo nowym instrumencie, saksofonie basowym, Ramblers na zawsze odcisnęli swoje piętno na jazzie. Rollini stał się człowiekiem, który nadał temu instrumentowi jego miejsce. Nie ograniczył się jednak do grania partii basowych - stał się głównym solistą California Ramblers i stworzył studyjne i publiczne brzmienie zespołu.

W 1927 roku Rollini poprowadził nowy zespół, w skład którego wchodziły takie sławy jazzu jak Bix Beiderbecke i Frank Trumbauer. W latach kryzysu powrócił do Nowego Jorku, grając z kilkoma zespołami, w tym z własnym New California Ramblers. W latach czterdziestych Rollini zakupił posiadłość na Key Largo. Rzadko występował publicznie, ale organizował w swoim domku rybackim jam sessions z udziałem najlepszych krajowych i lokalnych muzyków. Po wypadku samochodowym i niefortunnej hospitalizacji, Rollini zmarł w wieku 53 lat.