Abstrakcja

Opinie czytelników

Książka zawiera kompleksowy przegląd ewolucji i przemian w sztuce abstrakcyjnej, w tym historyczne i współczesne perspektywy. Chociaż jest chwalona za użyteczną antologię, część krytyki skierowana jest na niejasny styl pisania krytyków sztuki.

⬤ Obejmuje zarówno historyczne, jak i współczesne punkty sztuki abstrakcyjnej
⬤ obejmuje mniej omawiane ruchy, takie jak ruch betonu
⬤ dobrze dobrana antologia
⬤ przydatne odniesienie historyczne.

Pisanie o sztuce może być niejasne i zaabsorbowane sobą, co obniża ogólną jakość antologii.

(na podstawie 5 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Abstraction

Zawartość książki:

Badanie zaangażowania sztuki współczesnej w trzy tryby abstrakcji.

Ta antologia ponownie rozważa kluczowe aspekty odrodzenia abstrakcji w sztuce współczesnej, badając trzy równie istotne strategie badane w obecnej praktyce: abstrakcję formalną, abstrakcję ekonomiczną i abstrakcję społeczną. W latach sześćdziesiątych XX wieku ruchy tak różnorodne, jak neokretyzm latynoamerykański, op art i "abstrakcja ekscentryczna" zakłóciły jednorodność, uniwersalność i racjonalność związaną z abstrakcją. Te sposoby abstrakcji otworzyły nowe formy zaangażowania w świat zjawiskowy, a także możliwość różnorodnych odczytań tych samych form, od formalistycznych i transcendentalnych po społeczno-ekonomiczne i konceptualne.

W latach 80. w pismach Petera Halleya, Fredrica Jamesona i innych rozważano coraz bardziej wyabstrahowany świat pod względem jego ekonomicznych, społecznych i politycznych uwarunkowań - z których wszystkie w coraz większym stopniu manifestowały się poprzez abstrakcyjne kody lub miejsca stylu. Taka ekonomiczna abstrakcja jest przede wszystkim podejmowana w sztuce poprzez temat lub motyw, ale pojęcie sztuki jako abstrakcyjnej maszyny Deleuze'a i Guattariego otwiera możliwości roli sztuki w konstruowaniu nowego rodzaju rzeczywistości społecznej. W nowszej sztuce pojawia się trzeci nurt abstrakcji: forma abstrakcji społecznej skoncentrowana na strategii wycofania. Abstrakcja społeczna implikuje odsunięcie się na bok, ruch z dala od głównego nurtu, sugerując możliwości manewrowania sztuką w ramach samoorganizujących się, wycofanych inicjatyw w dziedzinie produkcji kulturalnej.

Artyści objęci badaniem to m.in.

Lee Bontecou, Louise Bourgeois, Amilcar de Castro, Paul C zanne, Lygia Clark, Kajsa Dahlberg, Stephan Dillemuth, Marcel Duchamp, Gardar Eide Einarsson, G nther F rg, Liam Gillick, Ferreira Gullar, Jean H lion, Eva Hesse, Jakob Jakobsen, Jasper Johns, Donald Judd, Wassily Kandinsky, Sol LeWitt, Piet Mondrian, Bruce Nauman, H lio Oiticica, Blinky Palermo, Lygia Pape, Mai-Thu Perret, Jackson Pollock, Tobias Rehberger, Bridget Riley, Emily Roysden, Lucas Samaras, Julian Stanczak, Frank Stella, Hito Steyerl, Theo van Doesburg.

Pisarze to między innymi:

Alfred H. Barr Jr, Ina Blom, Lynne Cooke, Anthony Davies, Judi Freeman, Peter Halley, Brian Holmes, Joe Houston, Fredric Jameson, Lucy R. Lippard, Sven L tticken, Nina M ntmann, Gabriel Perez-Barreiro, Catherine Qu loz, Gerald Raunig, Irit Rogoff, Meyer Schapiro, Kirk Varnedoe, Stephan Zepke.