Absolutnie i na zawsze

Opinie czytelników

Książka „Absolutely and Forever” autorstwa Rose Tremain to krótka, wciągająca opowieść o miłości i rozwoju osobistym osadzona na tle Anglii lat 60-tych. Śledzi życie Marianne, która nawiguje swoimi emocjami od okresu dojrzewania do dorosłości, jednocześnie radząc sobie z różnymi oczekiwaniami społecznymi i uczuciami do Simona. Pisarstwo jest chwalone za urok i głębię, chociaż nagłe zakończenie spotkało się z mieszanymi reakcjami czytelników.

⬤ Urzekające postacie i relacje, które wciągają czytelników.
⬤ Pięknie napisana w lirycznym stylu.
⬤ Wciągające przedstawienie społeczeństwa lat 60. i indywidualnych zmagań.
⬤ Narracja oferuje zaskakujące zwroty akcji i emocjonalną głębię, szczególnie w końcowych momentach.
⬤ Książka jest krótka, szybko się ją czyta i można ją skończyć za jednym posiedzeniem, co czyni ją przystępną.

⬤ Książka jest dość krótka, co prowadzi do narzekań na ceny w stosunku do długości.
⬤ Zakończenie jest nagłe i może pozostawić czytelnika z uczuciem niedosytu.
⬤ Niektóre postacie, w szczególności Marianne, mogą być postrzegane jako niesympatyczne lub pasywne, co może frustrować czytelników oczekujących większej aktywności.
⬤ Tematyka książki może wydawać się lekka na początku, ale staje się cięższa, co może nie współgrać ze wszystkimi czytelnikami.

(na podstawie 58 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Absolutely and Forever

Zawartość książki:

Przeszywająca krótka powieść o udaremnionej miłości i prawdziwej przyjaźni od jednego z naszych największych żyjących pisarzy.

Piętnastoletnia Marianne Clifford, jedynaczka pieprznego pułkownika armii i jego próżnej żony, Lal, zakochuje się bezbronnie i bezwzględnie w osiemnastoletnim Simonie Hurście, którego bystrość i fizyczne piękno sugerują, że czeka go pełna sukcesów i pieniędzy przyszłość, wspierana przez troskliwych rodziców. Los jednak interweniuje. Plany Simona zostają pokrzyżowane, a Marianne zmuszona jest porzucić marzenia o wspólnej przyszłości.

Opowiadając własną historię, charakteryzując się jako ignorantka i niegodna, Marianne wymownie wykorzystuje ironię i inteligentne myślenie, stopniowo sugerując nam, że nie doceniła własnej wartości. Zaczynamy wierzyć, że w końcu, wspierana przez swoją odważną szkocką przyjaciółkę, Petronellę, odnajdzie życie, którego nigdy nie przestaje pragnąć. Nie jesteśmy jednak w stanie przewidzieć, że pod swoją pogodną powierzchownością Simon Hurst skrywa tajemnicę, która wszystko zmieni.