Absolutna chronologia mezopotamska: Od Sargona z Akkadu (2243-2187) do Nabonida (556-539).

Opinie czytelników

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 3 głosach.

Oryginalny tytuł:

Absolute Mesopotamian chronology: From Sargon of Akkad (2243-2187) to Nabonidus (556-539)

Zawartość książki:

614 asyryjskich eponimów między pierwszym rokiem Samsî-Adada I a pierwszym rokiem Tiglath-pilesera I (1115-1076) pozwala nam datować w przybliżeniu panowanie Samsî-Adada I (1728-1695). Ponieważ lata asyryjskie były księżycowe przed panowaniem Ninurta-apil-Ekur (1192-1179), umożliwia to nieznaczną korektę panowania Samsî-Adada I (1712-1680), ale ponieważ ten król Amorytów zmarł w 17/18 roku króla Hammurabiego, więc ta synchronizacja ustala datowanie tego babilońskiego króla (1697-1654).

Datowanie to nie odpowiada Średniej Chronologii, ale dokładnie spełnia astronomiczne datowanie tabliczki Ammisaduqa na Wenus, zgodnie z Ultra-Niską Chronologią. Ponadto, jedna tablica astronomicznych znaków (Enuma Anu Enlil 20) wspomina o zaćmieniu Księżyca datowanym na 14 Simanu pod koniec panowania Sulgi (14/III/48, 27 czerwca 1954 r. p.n.e.), a inna (Enuma Anu Enlil 21) wspomina o zaćmieniu Księżyca datowanym na 14 Addaru pod koniec trzeciej dynastii Ur, która zakończyła się panowaniem Ibbi-Sina (14/XII/24, 6 marca 1911 r.

p.n.e.). Te dwa całkowite zaćmienia Księżyca są oddzielone 42 latami panowania (= 9 lat Amar-Sina + 9 lat Su-Sîna + 24 lata Ibbi-Sina) i 9 miesiącami (=XII - III). W okresie 2200-1850 p.n.e.

była tylko jedna para zaćmień Księżyca w odstępie 42 lat i 9 miesięcy, widoczna w Ur, odpowiadająca opisowi znaków astronomicznych. Te dwa całkowite zaćmienia Księżyca potwierdzają absolutne datowanie panowania Hammurabiego (1697-1654) i pozwalają zakotwiczyć panowanie Sargona z Akkadu (2243-2187). Po drugie, ponieważ istnieje synchronizacja między Neferhotepem I (1721-1710) i Ibni-Addu (1700-1680), królem Hazor, oraz inna synchronizacja między Ibni-Addu i Hammurabim (1697-1654), królem Babilonu, panowanie to można określić pośrednio za pomocą węgla-14 i ponownie jest w doskonałej zgodzie z „ultra-niską chronologią”.

Wreszcie, najlepszym potwierdzeniem dokładności tej absolutnej chronologii jest całkowite odtworzenie od 2040 do 1050 r. p.n.e., rok po roku, głównych chronologii mezopotamskich: Uruk IV, Mari, Gutium, Asyria, Elam, Uruk V, Ur III, Larsa, Isin I, Babilon, Hana, Kassite i Sealand, z ich synchronizmami, a także datami zakotwiczonymi w zjawiskach astronomicznych, takich jak całkowite zaćmienia księżyca (Gertoux, NABU 2021-3, 171-172).