A Wodehouse Handbook: Vol. 1 the World of Wodehouse

Opinie czytelników

Recenzje podkreślają duży podziw dla książki Normana Murphy'ego jako niezbędnego źródła dla fanów P.G. Wodehouse'a, wyszczególniając jej obszerne badania i wartość rozrywkową. Czytelnicy doceniają jej zdolność do lepszego zrozumienia dzieł Wodehouse'a i kontekstu edwardiańskiej Anglii.

Wszechstronne badania, zabawne i czytelne, poprawiające zrozumienie świata Wodehouse'a, przydatne zarówno dla książek Wodehouse'a, jak i kontekstu historycznego, dobrze napisane i humorystyczne.

Odpowiednia tylko dla prawdziwych fanów Wodehouse'a, może nie spodobać się zwykłym czytelnikom.

(na podstawie 5 opinii czytelników)

Zawartość książki:

W 1981 roku Norman Murphy wywołał małe poruszenie w kręgach literackich, kiedy opublikował książkę In Search of Blandings, w której wykazał, że wiele legendarnych postaci i miejsc P.G. Wodehouse'a było opartych na faktach.

W dwóch tomach A Wodehouse Handbook ujawnia swoje odkrycia na szerszym polu - świat, w którym żył Wodehouse oraz źródła wielu cytatów i odniesień, których Wodehouse używał tak genialnie. W tomie 1 opowiada nam o pierwszym publicznym przemówieniu Winstona Churchilla; o tajfunie Sama Goldwyna, który przerósł naturę; o tym, jak Clement Atlee wygłosił swój pierwszy protest społeczny; o tym, jak Gibson Girls trzymały Anglię w napięciu; o najdłuższym dołku golfowym, jaki kiedykolwiek rozegrano; oraz o kobiecie, która przeleciała Atlantyk bez mapy. Dowiadujemy się, że zanurzanie się w basenie (w całym ubraniu) nie było rzadkością w pewnym londyńskim klubie, a dom Jeeves's Junior Ganymede wciąż można znaleźć w Mayfair.

Przepis na Green Swizzles został w końcu ujawniony - a daleki krewny Wodehouse'a dostarczył zdumiewającego pochodzenia legendarnego „Buck-U-Uppo”. W oparciu o ponad dwadzieścia lat poszukiwań w biografiach, wspomnieniach, nekrologach i doniesieniach prasowych, odkrycia Normana Murphy'ego obejmują angielską i amerykańską historię społeczną od epoki wiktoriańskiej po wyścig kosmiczny.

Udowadnia on niezbicie, że świat opisany przez P. G.

Wodehouse'a był wystarczająco realny. To, co zrobił Wodehouse, to pokazanie jego zabawnej strony.