Opinie czytelników
Podsumowanie:Książka zawiera kompleksowy przegląd rozwoju indyjskich sił powietrznych na przestrzeni 90 lat, podkreślając ich historyczne wyzwania i obecne możliwości. Zawiera chronologiczną narrację, bogate ilustracje i omawia geopolityczny kontekst potrzeb obronnych Indii. Niektórzy czytelnicy uważali jednak, że brakuje w niej głębi wczesnej historii i szczegółów dotyczących konkretnych samolotów.
Zalety:Chronologiczne podejście do rozwoju indyjskich sił powietrznych, dobrze zilustrowane fotografiami z epoki i współczesnymi obrazami, informujące o obecnych możliwościach i perspektywach na przyszłość, istotne dla studentów Azji Południowej.
Wady:Brak szczegółowego omówienia wczesnych lat i konkretnych typów samolotów, niektóre informacje wydawały się uogólnione w porównaniu z innymi książkami w kolekcji.
(na podstawie 3 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
90 Years of the Indian Air Force: Present Capabilities and Future Prospects
Zawartość książki:
Indyjskie Siły Powietrzne powstały 8 października 1932 roku. Przetestowane podczas II wojny światowej i kolejnych konfliktów indyjsko-pakistańskich, siły te wkraczają w 90. rok istnienia jako jedne z największych sił powietrznych na świecie. IAF stoi jednak w obliczu coraz większych wyzwań w regionie, ponieważ stara się zastąpić starsze systemy, zmodernizować swoje zasoby bojowe i wspierające, a także zwiększyć poziom swoich sił. Pomimo wielu problemów, IAF stoją w obliczu drugiej dekady XXI wieku z coraz bardziej zracjonalizowaną doktryną, ulepszoną siecią obrony powietrznej, szeregiem nowych uzbrojenia i elektroniki oraz odmłodzoną flotą bojową.
90 Years of the Indian Air Force analizuje indyjskie siły powietrzne w ich obecnym kształcie i ich kroki w kierunku modernizacji. Omówiono każdy element IAF, wraz z aktualnym stanem inwentarza samolotów w odniesieniu do eskadr bojowych, floty transportowej, sił śmigłowcowych oraz zasobów szkoleniowych, wojny elektronicznej i nadzoru. Ponadto szczegółowo omówiono sieć obrony powietrznej IAF i jej duże zasoby SAM, a także raczkującą Agencję Obrony Kosmicznej, która działa przy wsparciu Sił Powietrznych. Omówiono istniejące indyjskie zasoby kosmiczne związane z nadzorem i zarządzaniem przestrzenią powietrzną.
Trwająca modernizacja indyjskich sił powietrznych jest analizowana pod kątem nowych zakupów i modernizacji starszych, ale sprawnych platform. Podobnie analizowane są bieżące wysiłki na rzecz poprawy sieci obrony powietrznej, systemów ISTAR, platform AEW i nowych SAM. Ponadto szczegółowo przeanalizowano skupienie się na rodzimych projektach radarów, samolotów, uzbrojenia i SAM. Omówiono dwa odrębne elementy tych wysiłków - produkcję licencyjną zagranicznych projektów i ponowny nacisk na lokalne projekty samolotów bojowych, trenażerów, śmigłowców, broni i SAM, przy czym ta lokalna produkcja jest kluczem do przyszłej modernizacji IAF.
