2br02b autor: Kurt Vonnegut, fantastyka naukowa, literackie

Opinie czytelników

Recenzje „2BR02B” Kurta Vonneguta podkreślają, że jest to krótka, ale wpływowa historia, która zagłębia się w tematy takie jak kontrola populacji i dystopia. Czytelnicy doceniają jej dowcip i czarny humor, choć opinie na temat jej zwięzłości i formatu są mieszane.

⬤ Wciągająca i prowokująca do myślenia historia
⬤ prezentuje charakterystyczny dla Vonneguta dowcip i komentarz społeczny
⬤ odpowiednia dla fanów literatury dystopijnej
⬤ niedrogie i dobrze prezentujące się wydanie w miękkiej oprawie
⬤ uważana za klasykę i ciekawą eksplorację przyszłych kwestii społecznych.

⬤ Bardzo krótka długość może pozostawić niedosyt
⬤ niektórzy postrzegają ją bardziej jako esej niż książkę
⬤ rozczarowanie ceną, biorąc pod uwagę ograniczoną zawartość
⬤ niektórzy fani uważają, że nie jest to jedno z najlepszych dzieł Vonneguta.

(na podstawie 57 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

2br02b by Kurt Vonnegut, Science Fiction, Literary

Zawartość książki:

Akcja rozgrywa się w społeczeństwie, w którym starzenie się zostało wyleczone, jednostki mają nieokreśloną długość życia, a kontrola populacji jest wykorzystywana do ograniczenia populacji Stanów Zjednoczonych do czterdziestu milionów. Jest to utrzymywane dzięki połączeniu dzieciobójstwa i samobójstwa wspomaganego przez rząd - w skrócie, aby ktoś się urodził, ktoś musi najpierw dobrowolnie umrzeć.

W rezultacie narodzin jest niewiele, a zgony następują głównie przez przypadek. Wszystko było w idealnym porządku. Nie było więzień, slumsów, zakładów dla obłąkanych, kalek, biedy, wojen.

Wszystkie choroby zostały pokonane.

Podobnie jak starość. Śmierć, z wyjątkiem wypadków, była przygodą dla ochotników.

Nigdy, nigdy, nigdy - nawet w średniowiecznej Holandii czy starej Japonii - ogród nie był bardziej formalny, lepiej zadbany. Każda roślina miała tyle gleby, światła, wody, powietrza i pożywienia, ile mogła potrzebować. Szpitalny sanitariusz przeszedł korytarzem i spojrzał na mural i jego twórcę.

„Wygląda tak realistycznie”, powiedział, »że praktycznie mogę sobie wyobrazić, że stoję pośrodku«. „Dlaczego myślisz, że nie jesteś w środku? „powiedział malarz. Uśmiechnął się satyrycznie.

„To się nazywa 'Szczęśliwy Ogród Życia', wiesz”.