Żywi i zniszczeni

Oryginalny tytuł:

Alive and Destroyed

Zawartość książki:

Holokaust jako historia zakończył się siedemdziesiąt pięć lat temu, czyli mniej więcej w ciągu całego ludzkiego życia; Holokaust jako kultura jest w dużej mierze teraźniejszością, a jego znaczenia i lekcje wciąż aktywnie się kształtują. Przez dwadzieścia pięć lat Jason Francisco zmagał się z następstwami ludobójstwa, tworząc liczne prace fotograficzne i eseje, w tym szeroko zakrojoną współpracę z Żydowskim Muzeum Galicja w Krakowie. W centrum jego pracy znajduje się długoterminowy projekt Alive and Destroyed: A Meditation on the Holocaust in Time, rozpoczęty w 2010 roku. Z wielkoformatowym aparatem i zabytkowymi obiektywami Jason Francisco odbył serię głębokich podróży od Berlina na zachodzie do Charkowa na wschodzie, od Rygi na północy do Bukaresztu na południu - w celu stworzenia obrazów, które mogłyby przenieść komplikacje związane z pamięcią i zapominaniem w miejscach, w których miały miejsce wydarzenia, które wspólnie nazywamy Holokaustem. Celem jego podróży były słynne miejsca ludobójstwa, takie jak Auschwitz oraz getta w Warszawie i Łodzi, które często utożsamiane są z całością.

Udał się do setek małych, często odległych miejsc koncentracyjnych w Polsce, na Ukrainie, w Mołdawii, na Białorusi, Litwie, Łotwie, w Rosji, na Węgrzech i Słowacji - miejsc masakry w lasach, na polach, nad brzegami rzek i na cmentarzach, tras deportacji, podobozów, obozów pracy, obozów przejściowych, krótkoterminowych gett, dróg ucieczki, kryjówek, nie wspominając o niezliczonych miejscach dawnego żydowskiego życia i cywilizacji, niektórych nienaruszonych, bardziej w ruinach, znacznie więcej w stanie nicości. Zdecentralizowane podejście Jasona Francisco podąża za najnowszymi badaniami, które zidentyfikowały ponad 42 500 miejsc w okupowanej przez nazistów Europie, w których dokonano Holokaustu: zapuszczając się w fizyczną geografię ludobójstwa, zapuszczając się na terytorium pamięci i zapomnienia oraz poszukując formy obrazu, która mogłaby zarejestrować to, co znalazł i poczuł. W swojej metodzie i formie Alive and Destroyed jest niekonwencjonalnym dziełem świadectwa. Dokumentalne w duchu i konceptualistyczne w metodzie, nie wykorzystuje fotografii do "uchwycenia" światów, które pozostawił po sobie Holokaust - by użyć najbardziej powszechnej metafory aktu fotograficznego, która sama w sobie odzwierciedla karykaturalne rozumienie fotografii jako medium. Alive and Destroyed wykorzystuje raczej możliwości fotografii do testowania i redefiniowania tego, co rozumiemy przez obecność i nieobecność w pamięci i wyobraźni.

Fotografie w Alive and Destroyed mają na celu uwolnienie - uchwycenie - zmiennej mieszanki niezrozumienia, kłótni, odzyskania i straty, które stanowią Holokaust jako dziedzictwo dla żyjących. Obrazy w Alive and Destroyed nie tylko przedstawiają miejsca w świecie, które pozostawił po sobie Holokaust, ale same są głównymi miejscami medytacji i żałoby.