Żyjąc w naszych ostatnich dniach w wyimaginowanym świecie, próbując przetrwać...

Oryginalny tytuł:

Living in our last days in an imaginary world trying to be a survivor...

Zawartość książki:

Moje podsumowanie książki dotyczy tego, co dzieje się w dzisiejszym świecie, aby moja młodzież wiedziała, jak się sprawy mają w dzisiejszym świecie i co się dzieje w dzisiejszym świecie i czego należy oczekiwać od dzisiejszego świata i być świadomym tego, co wydarzy się w następnym pokoleniu świata wkrótce pewnego dnia, zanim zobaczą, że to nadejdzie. Proszę, nie marnuj ich czasu na ziemi i traktuj ludzi, których znasz, z szacunkiem, ponieważ nie wiemy, kiedy jest nasz ostatni dla młodzieży i wszystkich grup wiekowych w dzisiejszym świecie i możemy potrzebować kogoś, kto będzie trzymał nas za rękę i będzie u naszego boku, a nasza pamięć będzie żyła, gdy wszyscy odejdziemy.

Jutro nie jest obietnicą, wczoraj już minęło i każda godzina, sekunda czy minuta też nie. Jest zbyt zimno, by żyć dniem dzisiejszym. Do wszystkich grup wiekowych, proszę, bądźcie świadomi, kiedy się mylicie i przeciwstawiajcie się swoim błędom, ponieważ kiedy je popełnicie, nie będziecie mogli cofnąć czasu.

Ponieważ masz tylko jedno życie do przeżycia na tym świecie ze względu na stare czasy.

Urodziłem się z porażeniem mózgowym spowodowanym lekami stosowanymi, gdy byłem jeszcze w brzuchu matki. Lekarze powiedzieli, że nie przeżyję, więc babcia zawiozła mnie pociągiem do szpitala na operację pleców, kolan i nóg.

Byłem rozlany od pleców w dół całego ciała. Miałam rurki w całym ciele, leżąc w szpitalnym łóżku. Pielęgniarki i pracownicy medyczni powiedzieli, że gdybym przeżył, byłbym warzywem, które nie byłoby w stanie słyszeć, mówić, chodzić.

Dziś nie byłbym w stanie nic dla siebie zrobić. Urodziłem się ślepy i głuchy, odzyskałem wzrok i słuch w wieku 9 miesięcy. W wieku 9 miesięcy miałem niewydolność serca.

Miałem duży atak w pierwszej minucie po urodzeniu. Miałem pięć lat, kiedy zacząłem mówić.

Miałem 10 lat, kiedy zacząłem jeść jedzenie ze stołu, po raz pierwszy jadłem z blendera i byłem w pieluchach i smoczkach od drugiego roku życia. inne zajęcia edukacyjne. Uczyłem się tylko do trzeciej klasy.