Żydzi i Palestyńczycy w późnej epoce osmańskiej, 1908-1914: Roszczenie do ojczyzny

Opinie czytelników

Książka przedstawia dogłębną analizę naukową ewolucji tożsamości żydowskiej i arabskiej w późnoosmańskiej Palestynie, podkreślając złożoność narracji historycznych i pojawienie się tożsamości palestyńskiej. Łączy rozległe badania archiwalne z eksploracją dynamiki politycznej, zapewniając cenny kontekst dla zrozumienia współczesnych kwestii związanych z konfliktem arabsko-izraelskim.

⬤ Imponujące stypendium z bogactwem badań archiwalnych.
⬤ Zniuansowany portret żydowskiej i arabskiej tożsamości w późnej epoce osmańskiej.
⬤ Oferuje świeże spojrzenie na kontekst historyczny prowadzący do konfliktu arabsko-izraelskiego.
⬤ Podkreśla dynamikę polityczną i reakcje społeczności w tamtych czasach, w tym lokalne petycje i interakcje między Żydami i Arabami.
⬤ Polecana czytelnikom poszukującym głębszego zrozumienia historii nacjonalizmu w regionie.

⬤ Niektórzy recenzenci krytykują ją jako „rewizjonistyczną historię”, argumentując, że brakuje jej historycznej dokładności w odniesieniu do palestyńskiej tożsamości w czasach Imperium Osmańskiego.
⬤ Istnieją twierdzenia, że nie odnosi się ona odpowiednio do relacji między społecznościami żydowskimi i arabskimi.
⬤ Krytycy argumentują przeciwko założeniu, że odrębna palestyńska tożsamość istniała przed 1960 rokiem, opisując książkę jako ahistoryczną.
⬤ Ci, którzy chcą skupić się na relacjach między społecznościami, mogą uznać ją za niekompletną.

(na podstawie 7 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Jews and Palestinians in the Late Ottoman Era, 1908-1914: Claiming the Homeland

Zawartość książki:

Odsłaniając historię pogrzebaną przez różne nacjonalistyczne narracje (żydowską, izraelską, arabską i palestyńską), książka ta analizuje, w jaki sposób późna era osmańska przygotowała grunt pod trwający konflikt palestyńsko-izraelski.

Przedstawia nowatorską analizę walki w pierwszych latach jej trwania, kiedy Palestyna była nadal integralną częścią Imperium Osmańskiego. Argumentuje, że w późnej epoce osmańskiej Żydzi i Palestyńczycy byli już w konflikcie: nowe wolności wprowadzone przez rewolucję konstytucyjną Młodych Turków zaostrzyły podziały (zamiast służyć jako czynnik jednoczący).

Oferując podejście integracyjne, rozważa obie społeczności, razem i osobno, aby zapewnić bardziej wyrafinowaną narrację o tym, jak konflikt rozwijał się w pierwszych latach.