Ocena:
Książka Guentera Lewy'ego „Żydzi i Niemcy” oferuje szczegółową eksplorację żydowskich doświadczeń w Niemczech od XIX wieku do czasów współczesnych, podkreślając optymistyczną, ale błędną wiarę Żydów w ich akceptację przez niemieckie społeczeństwo przed Holokaustem. Omawia kluczowe okresy historyczne, w tym Republikę Weimarską, lata nazistowskie oraz sytuację Żydów w powojennych i współczesnych Niemczech. Autor łączy osobiste anegdoty z obszernymi badaniami, zapewniając cenne spojrzenie na tę złożoną relację.
Zalety:Książka stanowi pouczający i prowokujący do myślenia opis żydowskiego życia w Niemczech w różnych okresach historycznych. Jest chwalona za szczegółową eksplorację okresu weimarskiego i integrację osobistych wspomnień autora, który doświadczył wielu kluczowych wydarzeń z pierwszej ręki. Narracja zawiera różnorodne punkty widzenia i skutecznie ilustruje trendy w kulturze i społeczeństwie żydowskim.
Wady:Niektórzy mogą uznać ograniczone traktowanie Holokaustu w porównaniu z innymi aspektami żydowskiej historii za nietypowe lub niezadowalające. Ponadto skupienie się na złudzeniach i optymizmie Żydów w Niemczech przed wojną może frustrować czytelników szukających bardziej prostej narracji historycznej.
(na podstawie 2 opinii czytelników)
Jews and Germans: Promise, Tragedy, and the Search for Normalcy
Jews and Germans to jedyna książka w języku angielskim, która w pełni zagłębia się w historię i wyzwania relacji niemiecko-żydowskich, od czasów przed Holokaustem do dnia dzisiejszego.
Era Republiki Weimarskiej - piętnaście lat między klęską Niemiec w I wojnie światowej (1918) a przystąpieniem Hitlera (1933) - została scharakteryzowana jako czas niezrównanej niemiecko-żydowskiej zgody i współpracy. Mimo że Żydzi stanowili mniej niż 1 procent niemieckiej populacji, zajmowali znaczące miejsce w niemieckiej literaturze, muzyce, teatrze, dziennikarstwie, nauce i wielu innych dziedzinach. Czy te niemiecko-żydowskie relacje były naprawdę wzajemne? Jak ewoluowały od czasu Holokaustu i czym mogą się stać?
Zaczynając od walki niemieckich Żydów o emancypację, Guenter Lewy opisuje życie żydowskie w okresie rozkwitu Republiki Weimarskiej, w szczególności żydowskich pisarzy, lewicowych intelektualistów, weteranów wojennych oraz organizacji dla dorosłych i młodzieży. Mając tę historię za tło, analizuje głęboko rozbieżne reakcje Żydów po przejęciu władzy przez nazistów. Następnie Lewy wyjaśnia żydowskie życie w powojennych Niemczech Zachodnich; w Niemczech Wschodnich, gdzie żydowscy komuniści szukali drugiej niemiecko-żydowskiej symbiozy opartej na marksistowskich zasadach; i wreszcie w zjednoczonych Niemczech - naświetlając złożoność napiętych relacji w czasie.
