Żydowskie tożsamości w Iranie: Opór i konwersja na islam i wiarę bahaicką

Opinie czytelników

Książka jest chwalona za szeroko zakrojone badania i fascynujące spostrzeżenia na temat wzajemnego oddziaływania religii monoteistycznych, szczególnie w odniesieniu do irańskiej tożsamości żydowskiej. Czytelnicy chwalą jej przejrzystość i wciągający styl pisania, dzięki czemu jest przystępna i zrozumiała.

DOSKONAŁE badania, fascynujące spostrzeżenia, dogłębność badań, przejrzysty styl pisania, ważna eksploracja tożsamości irańskich Żydów.

Żaden wyraźnie nie wspomniał; jeden z czytelników dopiero zaczął i jeszcze nie ukończył książki.

(na podstawie 3 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Jewish Identities in Iran: Resistance and Conversion to Islam and the Baha'i Faith

Zawartość książki:

XIX wiek był czasem znaczących globalnych zmian społeczno-gospodarczych, a perscy Żydzi, podobnie jak inni Irańczycy, byli głęboko dotknięci ich wyzwaniami. Dla mniejszościowych grup wyznaniowych żyjących w dziewiętnastowiecznym Iranie konwersja religijna na islam - zarówno dobrowolna, jak i mimowolna - była głównym sposobem integracji społecznej i asymilacji.

Dlaczego jednak niektórzy perscy Żydzi, którzy przez wieki opierali się względnemu bezpieczeństwu islamu, zamiast tego przyjęli wiarę bahaicką - która podlegała surowszym prześladowaniom niż judaizm? Bahaizm wyłonił się z mesjanistycznego ruchu Babi w połowie XIX wieku i przyciągnął dużą liczbę głównie muzułmańskich konwertytów, a jego ekumeniczne przesłanie przemawiało do wielu irańskich Żydów. Wielu konwertytów przyjęło płynne, wielorakie tożsamości religijne, ujawniając alternatywę dla powszechnie akceptowanego pojęcia doświadczenia religijnego jako opresyjnej, sztywno dogmatycznej i konsekwentnie dzielącej siły społecznej. Mehrdad Amanat bada doświadczenia konwersji żydowskich rodzin w tym czasie.

Wiele z nich przechodziło na islam sporadycznie, choć nie zawsze dobrowolnie. Najbardziej znany przypadek przymusowej masowej konwersji w czasach współczesnych miał miejsce w Maszhadzie w 1839 roku, kiedy to w odpowiedzi na zorganizowany atak cała społeczność żydowska przeszła na islam szyicki.

Kontrast stanowi teherańska żydowska rodzina lekarzy sądowych, która nominalnie przeszła na islam, a mimo to nadal otwarcie przestrzegała żydowskich rytuałów, pozostając jednocześnie intelektualnie przychylna bahaizmowi. Wielu drobnych kupców i domokrążców, którzy mogli czerpać korzyści z rozwijającego się rynku irańskiego, migrowało ze starożytnych społeczności do kwitnących centrów handlowych, które okazały się podatnym gruntem dla rozprzestrzeniania się nowych idei i często konwersji na chrześcijaństwo lub bahaizm.

Jest to ważny wkład naukowy, który zapewnia również fascynujący wgląd w osobiste doświadczenia żydowskich rodzin żyjących w XIX-wiecznym Iranie.