Ocena:
Książka stanowi kompleksowe etnograficzne studium męskości we włoskiej społeczności katolickiej na Brooklynie, uchwycając niuanse tradycji kulturowych i osobistej pobożności. Niektórzy recenzenci uważają jednak, że pomija ona istotne aspekty doświadczeń lifterów i dynamiki społeczności.
Zalety:Bogate szczegóły etnograficzne, wnikliwa analiza męskości w konkretnym kontekście kulturowym i autentyczne spojrzenie na praktyki społeczności.
Wady:Brakuje dyskusji na temat ważnych elementów, takich jak szersza dynamika społeczności, kwestie polityczne wśród podnośników i doświadczenia innych lokalnych grup związanych z tradycją.
(na podstawie 2 opinii czytelników)
Lifeblood of the Parish: Men and Catholic Devotion in Williamsburg, Brooklyn
Nowojorska etnografia badająca wyjątkowe podejście mężczyzn do katolickiej pobożności.
W każdą sobotę, a czasem także w wieczory w dni powszednie, w podziemiach kościoła Sanktuarium Matki Bożej z Góry Karmel w Williamsburgu na Brooklynie można spotkać grupę mężczyzn w starych ubraniach. Każdego roku parafia jest gospodarzem święta Matki Bożej z Góry Karmel i San Paolino di Nola. Jego ukoronowaniem jest Taniec Giglio, podczas którego mężczyźni podnoszą siedemdziesięciometrową, czterotonową wieżę przez ulice, niosąc jej ciężar na ramionach.
Opierając się na sześcioletnich badaniach, Alyssa Maldonado-Estrada ujawnia, jak powstaje ta włosko-amerykańska wieża, ponieważ mężczyźni pracują przez cały rok, aby przygotować się do święta. Alyssa Maldonado-Estrada argumentuje, że zwracając uwagę na tę zakulisową działalność, w dużej mierze pomijane praktyki religijne rzucają nowe światło na to, w jaki sposób mężczyźni ucieleśniają i realizują swoją religijność w czasami nieoczekiwany sposób.
Lifeblood of the Parish w sugestywny i przystępny sposób przedstawia zmysłowy i materialny świat katolicyzmu na Brooklynie, gdzie religia jest hałaśliwa i zabawna. Maldonado-Estrada oferuje tutaj nową soczewkę, przez którą można zrozumieć męskie praktyki religijne, pokazując, jak mężczyźni i chłopcy socjalizują się w swojej tradycji i wyrażają oddanie poprzez nieoczekiwane działania, takie jak malowanie, obróbka drewna, zbieranie funduszy i tatuaże sportowe. Praktyki te, choć zwykle nie są uważane za religijne, mają kluczowe znaczenie dla sposobu, w jaki badani przez nią mężczyźni ucieleśniali swoją katolicką tożsamość i tworzyli więzi z Kościołem.
