Życie z naszymi zmarłymi: o stracie i pocieszeniu

Opinie czytelników

Książka jest bardzo chwalona za pięknie napisane eseje, które zgłębiają tematy życia i śmierci z głębią i współczuciem. Jest elegancka i wnikliwa, poruszając poważne tematy w przemyślany, ale przystępny sposób. Jest uznawany za znaczący w liberalnym ruchu żydowskim i znany z opowiadania historii, które rezonuje z różnymi perspektywami.

⬤ Pięknie napisane i wnikliwe eseje
⬤ eksploruje złożone tematy życia i śmierci
⬤ znaczący wkład w liberalny ruch żydowski
⬤ elegancki język
⬤ porusza poważne kwestie ze współczuciem i przystępnym podejściem
⬤ skutecznie integruje różne perspektywy.

Brak większych wad wymienionych w recenzjach.

(na podstawie 3 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Living with Our Dead: On Loss and Consolation

Zawartość książki:

WIELKI MIĘDZYNARODOWY BESTSELLER

Aktualna, mocna refleksja na temat naszego stosunku do śmierci i zaproszenie do zaakceptowania straty i wrażliwości jako istotnych i wzbogacających części życia, od najwybitniejszej francuskiej kobiety-rabina i czołowej intelektualistki.

The New York Times opisuje Delphine Horvilleur jako "rzadką intelektualistkę, która wprowadza teksty religijne na plac publiczny", a jako jedna z zaledwie pięciu kobiet rabinów we Francji jest wyjątkowa, ponieważ "wzywa do wielości głosów religijnych w interpretacji świętych tekstów".

Living with Our Dead to głęboko humanistyczna, uniwersalna i pełna nadziei książka, która celebruje życie, miłość, pamięć i moc opowiadania historii, aby nas inspirować i podtrzymywać.

W tej poruszającej książce Delphine Horvilleur, liderka francuskiego Liberalnego Ruchu Żydowskiego, opowiada jedenaście historii o stracie, żałobie i pocieszeniu, zebranych podczas lat spędzonych na opiece nad umierającymi i ich bliskimi.

Od Elsy Cayat, psycholog i felietonistki Charlie Hebdo zabitej w ataku terrorystycznym w 2015 roku, po Simone Veil i Marceline Loridan, "dziewczyny z Birkenau"; od premiera Izraela Icchaka Rabina, zamordowanego w 1995 roku, przez Myriam, nowojorczankę z obsesją na punkcie planowania własnego pogrzebu, po Ariane, przyjaciółkę autorki, i jej zmagania z nieuleczalną chorobą. Opowiadając te historie i swój własny stosunek do nich, Horvilleur odnosi się do śmierci i umierania z inteligencją, humorem i współczuciem. Odrzucając współczesną tendencję do wypierania śmierci z naszych myśli i dyskursu, zachęca nas do zaakceptowania jej obecności jako fundamentalnej części życia.