Afterlife As Trash
Wiersze Rushiki Wicks to dzieła o wielkiej sile wyobraźni, zarówno pod względem formalnym, jak i treściowym. W żywiołowym wierszu otwierającym ten zbiór, Diaries Of An Artist In Hiding, jest ona na zmianę prezydentem, Matisse'em, listem miłosnym, pogodą, borsukiem; eksperyment jest bezgraniczny / jak wyobraźnia nowego podgatunku / gigantycznej kałamarnicy / niezmierzonej i genialnej, / jej właściciel postrzegany jako delikatność.
Jest to wiersz, który wydaje się być swoistym manifestem dla całej książki, która sprawia wrażenie poezji zawierającej tyle energii, że zaczęła wyrywać się z typowych ograniczeń tematu i formy. Ale w przeciwieństwie do wielu eksperymentalnych poezji, czytelnik jest zabierany na przejażdżkę i zachęcany do poczucia wiatru we włosach. Pojawiają się postacie - Camille Claudel, Michael Knight, Lady Chatterley - tylko po to, by zniknąć w jednej linijce, gdy ich praca dobiegnie końca.
Formy poetyckie są wprowadzane tylko po to, by zostać zdmuchnięte, słowa rozsypują się po stronie jak farba, litery znikają, by ujawnić głębsze prawdy.
Te wiersze są tak pełne życia, nawet jeśli uznają surowe realia, które stanowią ryzyko dla życia - także bardzo realną obecność śmierci. I wszystko jest tutaj.
I śmieci są wszędzie. A wiatr rozwiewa je i nas. To ekscytujące! „Wiersze w debiutanckim zbiorze Rushiki Wicks są jak małe bomby zegarowe, pełne szokujących i pięknych prawd o tym, jak żyjemy, co i kogo kochamy, jak umieramy.
Często wydaje się, że zostały przetłumaczone z tajemniczego języka lub przekazane szeptem, a ich obrazy są tak bogate, dziwne i skompresowane, ale zawsze w danym momencie i przeciwstawiają się konwencjonalnej liryce i formie. Podchodzi do swoich tematów z kryminalistycznym okiem i zręcznym skalpelem, docierając do sedna tego, co istotne”. Tamar Yoseloff
© Book1 Group - wszelkie prawa zastrzeżone.
Zawartość tej strony nie może być kopiowana ani wykorzystywana w całości lub w części bez pisemnej zgody właściciela.
Ostatnia aktualizacja: 2024.11.13 21:45 (GMT)