Życie po śmierci: Przetrwać samobójstwo

Opinie czytelników

Życie po śmierci: Surviving Suicide autorstwa dr Richarda Brockmana to głęboko osobisty pamiętnik, który bada traumatyczne doświadczenia autora z dzieciństwa związane z samobójstwem jego matki i podróżą uzdrawiania, która nastąpiła później. Książka w umiejętny sposób łączy osobistą narrację z naukowym wglądem w to, jak trauma wpływa na mózg i rozwój psychiczny.

Książka jest chwalona za wciągającą fabułę, emocjonalną głębię i przystępność treści naukowych. Czytelnicy doceniają zdolność Brockmana do splatania osobistych doświadczeń z klinicznymi spostrzeżeniami, dzięki czemu książka jest zarówno pouczająca, jak i zabawna. Pisarstwo jest opisywane jako lirycznie piękne i trzymające w napięciu, a wielu czytelników znajduje głębokie powiązania z własnymi doświadczeniami traumy.

Niektórzy czytelnicy stwierdzili, że niektóre szczegóły naukowe były przytłaczające lub skomplikowane, co może umniejszać doświadczenie dla osób mniej zaznajomionych z tematem. W kilku recenzjach wspomniano, że emocjonalny ciężar książki może być ciężki dla niektórych czytelników.

(na podstawie 9 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Life After Death: Surviving Suicide

Zawartość książki:

Przeplatająca się opowieść o świecie chłopca zniszczonym przez samobójstwo i historii mężczyzny napisanej na nowo przez neuronaukę.

Kiedy Richard Brockman znalazł ciało swojej matki, skończyła się prosta narracja jego dzieciństwa. Life After Death opowiada historię chłopca, który umarł i mężczyzny, który przeżył, gdy chłopiec i mężczyzna są jednym i tym samym. Opowiada bardzo osobistą - ale tragicznie powszechną - historię nieodwracalnej straty. Opowiada historię samej historii. O tym, jak się tworzy. Jak rośnie. Jak się zmienia. Jak można ją złamać. I wreszcie, jak czasami można ją naprawić.

Jako ekspert w dziedzinie genetyki, epigenetyki i biologii przywiązania, Brockman opisuje swoją ewolucję od dziecka przytłoczonego traumą do mężczyzny, który walczył o odzyskanie swojej przeszłości. Obnaża rdzeń osoby, która jest zarówno ofiarą, jak i uzdrowicielem. Splatając ze sobą rozpacz z dzieciństwa i wiedzę kliniczną, Brockman pokazuje, jak rozbite kawałki jaźni - choć nigdy nie są takie same i nie bez blizn - można czasem ponownie poskładać.