Ocena:
Recenzje podkreślają, że „Życie Boga w duszy człowieka” jest dziełem o głębokim wpływie na chrześcijan, oferującym głęboki wgląd w naturę chrześcijaństwa i relację między Bogiem a wierzącym. Czytelnicy doceniają jej głębię i teologiczne bogactwo, ale także zwracają uwagę na jej wymagający język i potencjał prowokowania do autorefleksji.
Zalety:Czytelnicy chwalą książkę za jej głębokie spostrzeżenia, piękny język i duchową głębię. Wielu recenzentów opisuje ją jako lekturę obowiązkową dla chrześcijan, podkreślając jej zdolność do inspirowania, rzucania wyzwań i pogłębiania wiary. Książka jest uważana za klasykę, która przekazuje istotne prawdy o życiu chrześcijańskim i zachęca do bliższej relacji z Bogiem.
Wady:Niektórzy recenzenci wyrażają obawy dotyczące staromodnego języka i złożoności tekstu, który ich zdaniem jest trudny do zrozumienia bez słownika. Niektórzy wspominają, że chociaż książka inspiruje, brakuje w niej praktycznych wskazówek, jak osiągnąć wyżyny wiary, które opisuje, przez co wydaje się nieco wzniosła i trudna do naśladowania.
(na podstawie 117 opinii czytelników)
The Life of God in the Soul of Man
"Życie Boga w duszy człowieka" zostało pierwotnie napisane jako prywatny list do "drogiego" przyjaciela, aby wyjaśnić chrześcijaństwo. Nigdy nie był przeznaczony do publikacji. Stał się jednak klasycznym tekstem purytańskim i jednym z najbardziej poczytnych i wpływowych traktatów, jakie kiedykolwiek napisano dla pocieszenia świętych Bożych. Henry Scougal urodził się w 1650 roku i żył zaledwie 27 lat, kiedy zmarł na gruźlicę. Tuż przed śmiercią w 1677 r. Scougal zezwolił na opublikowanie prywatnej korespondencji ze swoim przyjacielem.
Prawie 70 lat później George Whitefield "zdecydował się" na życie w posłuszeństwie i zaparciu się samego siebie, aby uzyskać aprobatę Boga i pewność zbawienia. Aby zaprzeć się samego siebie, zrezygnował z jedynej rzeczy, która sprawiała mu przyjemność - oksfordzkiego "Świętego Klubu", gdzie poznał Johna i Charlesa Wesleyów. Wiosną 1735 roku, w wieku 20 lat, wręczyli oni Whitefieldowi książkę "Życie Boga w duszy człowieka". Whitefield powiedział: "Naprawdę chciałem poznać Boga i mieć pewność zbawienia, ale nawet surowa dyscyplina nie pomagała. Bóg pokazał mi (w pismach Scougala), że muszę narodzić się na nowo".
Reszta jest historią. Krótkie życie młodego chrześcijanina, którego jedynym "dziełem" był list do przyjaciela, zostało głęboko wykorzystane w zasianiu wielkiego przebudzenia w Ameryce. Scougal napisał, że chrześcijaństwo nie polega na wykonywaniu zewnętrznych obowiązków, ani nie jest emocją czy uczuciem. Definiuje on prawdziwą religię jako zjednoczenie duszy z Bogiem, uczestnictwo w boskiej naturze lub słowami apostoła: "Chrystus w was, nadzieja chwały".
