Living Boldly and Dying Well
Ta książka zachęcająca do życia w świadomości i wzajemnym połączeniu z Bogiem, jaźnią / duszą i innymi zaczęła się dziesiątki lat temu. Pory życia mają swój rytm. Jest otwarcie i zamknięcie rozdziałów naszego życia, które mają doświadczenia podobne do śmierci, żal, wdzięczność i dosłowne pożegnania, które kończą się pogrzebem. W jaki sposób włączamy się w ten rytm życia, żałoby, liczenia naszych błogosławieństw i umierania dzięki doświadczeniom i interakcjom? Dlaczego wierzymy w to, w co wierzymy? Czy jesteśmy w stanie wierzyć w to, w co wierzymy, bez narażania na szwank naszych własnych przekonań lub obrażania innych? Czy to, co jest nam drogie w naszych wartościach i przekonaniach, jest weryfikowane ze Słowem Bożym i duchową mądrością? Jak możemy poznać radość i śmiech życia i ignorować ból i stratę w życiu?
W jaki sposób przyczyniamy się do obu stron tego cudownego i niegodziwego usposobienia sączącego się do naszego ducha z zewnętrznych źródeł? Czy możemy rozważyć doświadczenia z cudownego i niegodziwego życia, które informują naszego wewnętrznego ducha o tym, kim jesteśmy od wewnątrz? Czy istnieje autentyczność i spójność, czy też maski kontroli, władzy i fałszywej miłości w płytkich sposobach i środkach są mechanizmem przetrwania własnych interesów? Czy świat jest lepszym miejscem, gdy my tu jesteśmy? Czy dajemy więcej niż bierzemy? Czy kochamy tak, jak Bóg nas umiłował?
Kiedy siedzę z osobą, której udzielam porady, prowadzę zajęcia na temat całości i duchowego dobrobytu lub studiuję Biblię, zachęcam do zadawania różnych pytań. Pytania zawierają najważniejszy atrybut w samym słowie pytanie. Odpowiedzi na każde pytanie znajdują się w słowie quest, które jest zaproszeniem do podróży. Poszukiwanie odpowiedzi znajduje się w samych pytaniach, które wszyscy jesteśmy gotowi zadać. Potrzeba odwagi, aby znaleźć odpowiedzi, których szukamy głęboko w sobie.
Przyznaję, że uczę się przez całe życie i zawsze zadawałem sobie pytania. Dlaczego to robimy? Jak prawdziwa jest ta wiara? Jeśli żyjemy dzięki naszej wierze, która nas podtrzymuje; dlaczego tak bardzo się boimy i tak słabo smucimy? Jeśli Bóg jest miłością, to jak definiujemy miłość? Czy wierzę w to czy tamto z powodu mojej kultury? Jakie są moje wartości i wyjaśnienia, które wpływają na te wartości pod wpływem tego, co jest sprawiedliwe lub niesprawiedliwe? Czym jest modlitwa i jak ważna jest naprawdę? Czy mamy wolną wolę? Jeśli tak, to gdzie w historii nas samych pojawia się ona, by objawić nas samym sobie? Co nasza duchowość ma wspólnego z naszymi finansami, fizycznością, powołaniem, kręgami społecznymi, emocjami i niuansami kulturowymi?
W tej podróży słów, historii, pism świętych i pytań zobaczysz, jak używam ludzko-boskich słów, ponieważ jesteśmy jednym i drugim. Zapominamy, że fakt ten został określony przez Boga we wczesnych rozdziałach Księgi Rodzaju i w dziele Jezusa w jego nauczaniu: ale jesteśmy. W tej lekturze termin „ja” / „dusza” jest również używany w całym tym mapowaniu życia duchowego w duchowości chrześcijańskiej. Celem jest wyjaśnienie, że nie mamy duszy schowanej i ukrytej w trzewiach tego, kim jesteśmy, dopóki nasz ostatni oddech nie zostanie uwolniony, a dusza nie odpłynie z Nefesz naszej istoty. Jest to tylko jedna z cech charakterystycznych wiecznego ruchu duszy z tego miejsca do tamtego miejsca odejścia. Nefesz to miejsce głęboko w naszym brzuchu, w którym hebrajskie słowo oferuje wiele znaczeń charakteru duszy jako osoby, ciała, bestii, człowieka, pożądania, umysłu, serca, stworzenia, jaźni i ducha, by wymienić tylko kilka słów opisujących duszę. Jaźń to fonetycznie Eh-stem w języku hebrajskim i mówi o jaźni lub esencji jako kości. Jaźń jest kompletnym pakietem ciała, kości i esencji/osobowości. Grecy traktowali nasze ciała, jaźń i kości jako oddzielone od duszy człowieka. To rozdzielenie było w dużej mierze powodem, dla którego psychologia, religie i duchowość przez wieki zmagały się z moralizmem i humanizmem, by wymienić dwa izmy, które kosztowały naszą duszę, zaniedbując jej boskie atrybuty „uczyńmy ich na nasz obraz” (Rdz 1:26).