Ocena:
Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 5 głosach.
Living to Tell about It: A Rhetoric and Ethics of Character Narration
W "Living to Tell about It" James Phelan podejmuje wyzwania oferowane przez różnorodne narracje, w tym "The Kiss" Kathryn Harrison, "Now I Lay Me" Ernesta Hemingwaya, "Remains of the Day" Kazuo Ishiguro, "Angela's Ashes" Franka McCourta, "Lolita" Vladimira Nabokova i "Doc's Story" Johna Edgara Widemana.
Wciągająca lektura Phelana obejmuje ważny grunt teoretyczny, wprowadzając cenne rozróżnienie między funkcjami ujawniania (komunikacja od autora domniemanego do autorskiej publiczności) a funkcjami narratora (komunikacja od narratora postaci do narratora). Phelan identyfikuje również istotne typy narracji postaci (znanej również jako narracja pierwszoosobowa), w tym narracje ograniczone, stłumione i maski.
Ponadto Phelan proponuje nowe rozumienie takich zakorzenionych pojęć teorii narracji, jak niewiarygodna narracja, domniemany autor, ogniskowanie i narracja liryczna. Wykorzystując to, co Phelan i Peter J. Rabinowitz nazwali "praktyką teoretyczną", krytyczną metodą, która ma na celu połączenie teorii i interpretacji we wzajemnie oświetlający sposób, Living to Tell about It wnosi również istotny wkład w teorię i krytykę etyczną.
Phelan rozwija pojęcie "pozycji etycznej" i bada interakcje między pozycjami etycznymi bohaterów, narratorów, autorów i odbiorców. Podejście to podkreśla nie tylko ścisłe powiązania między techniką narracyjną a etyką, ale także ważne interakcje między etycznymi pozycjami autorskiej publiczności i czytelnika z krwi i kości.
