Zwykłe uwikłanie

Oryginalny tytuł:

Ordinary Entanglement

Zawartość książki:

„W ORDINARY ENTANGLEMENT Melissa Dickey tworzy chwiejną, kwestionującą siebie składnię, świadomość poszukującą stabilnego oparcia na umierającej planecie w społeczeństwie nękanym rasizmem, nierównością ekonomiczną i patriarchatem. Jako czytelnicy również zostajemy wplątani w te rozwijające się medytacje, które ważą przyjemność i miłość do własnych krewnych z naszym obowiązkiem, aby nie odwracać wzroku od cierpienia. „Czułem się szczęśliwy, zastanawiałem się, czy szczęśliwy // można czuć w oceanicznym polu / pieprzonego świata, tutaj jest ciemno i pięknie”. Nawet w głębi wątpliwości, ORDINARY ENTANGLEMENT iskrzy się chwilami piękna, dzieckiem grającym na zabawkowym saksofonie, kwitnącym drzewem katalpy, codziennymi cudami, które służą zarówno jako balast, jak i boja.” --Emily Pérez

„Czytanie ORDINARY ENTANGLEMENT to bycie popychanym do przodu przez wiersze zarówno miarowe, jak i dzikie. Bohater tych wierszy - matka, nastoletnia córka, kochanek - „trzyma linę”, swego rodzaju pępowinę, która przywiązuje ją do świata. Ale w długich, porywających wierszach Dickeya wszystko jest splecione razem, tworząc inny rodzaj liny, przywiązanej do wiadra i opuszczonej do studni. Okazuje się, że podtrzymujące wody można znaleźć w tym, co zwyczajne i nadzwyczajne, w splątaniu i zróżnicowaniu. W duchu Midwinter Day Bernadette Mayer, Dickey zwraca uwagę zarówno na to, co dzieje się na peryferiach, jak i na to, co dzieje się wewnątrz. Ta książka wie, że „wszystko, co możliwe, rozciągnięte na krawędzi / (ma) stać się tym, co istnieje.” - Sasha Steensen

„Wiersze Melissy Dickey śpiewają na przekór - i być może celebrują - powoli płonący, nieustannie wirujący świat. „Miernik”, sugeruje poetka, i rzeczywiście oferują one nie tyle stały punkt, co światła w przejściu, które poprowadzą cię w nagłych wypadkach do najbliższego wyjścia. Dickey nie zaprzecza przemocy, którą dziedziczymy, ale oferuje pieśń, która ma nas przygotować na to, co może nadejść. Mówiąc wprost, te wiersze błyszczą.” - Abigail Chabitnoy

Poezja. Studia kobiece.