Ordinary Oralities: Everyday Voices in History
Historie głosu są często pisane jako relacje o wielkości: wielcy mężowie stanu, wybitni rebelianci, grands discours i słynni wyjątkowi mówcy i śpiewacy zaludniają nasze półki. To skupienie się na wielkich i wyjątkowych nie tylko doprowadziło do nieproporcjonalnej uwagi poświęconej niewielkiemu podzbiorowi historycznych aktorów (potężnym, białym, zachodnim mężczyznom i okazjonalnej symbolicznej kobiecie), ale także przesłania szeroki zakres praktyk wokalnych, które informowały, współtworzyły i nadawały znaczenie ludzkiemu życiu i interakcjom w przeszłości.
Dla większości historycznych aktorów życie nie składało się z wielkich publicznych przemówień, ale z prywatnych rozmów, intymnych szeptów, gorących plotek lub niekończących się kłótni. Niniejszy tom sugeruje rozszerzoną praktykę podsłuchiwania: zamiast nasłuchiwać wyjątkowych głosów, wsłuchuje się w bardziej przyziemne aspekty wokalności, w tym mowę i śpiew, ale także mniej sformalizowane okrzyki, syczenia, odgłosy i cisze. Począwszy od szkockich wyżyn po Chiny, od sypialni po platformę, od XVIII do XX wieku, prace zamieszczone w tym tomie poszukują przestrzeni i momentów, które zostały udokumentowane w sposób idiosynkratyczny lub z trudem, i w których głos i jego dźwięki mogą mieć szczególne znaczenie.
Czyniąc to, tom opowiada się za zwiększoną uwagą na to, kto mówi i czyje głosy rozbrzmiewają w historii, ale odmawia przyjęcia nowoczesnego równania między mową a obecnością / reprezentacją za pewnik. .